#Ayıptır söylemesi,Heykeltıraşım aynı zamanda. 🙂

Uzun zamandır,sergiye hazırlanıyorum.Pandemi,araya girince işlerim aksadı elbette ama o sergiyi açacağım. ;)
Tabii,ortada ne var derseniz; tuvaller boş bekliyor,kil,yoğurulacak,ytong ,işlenecek ama benim sergim bitti bile. 😂
İşin aslı,bir sanatçının aklında olay bittiyse,o iş bitmiştir.
Bende,bitti bu sergi,iş,uygulamaya kaldı,o da kolay. ;)
Malum,sokağa çıkma yasağı da varken,yeni bir çalışmaya başladım.
İsmi; Bir Dünya Yalnızlık!
Şu anda,taslak aşamasında.İşi uzun .
Çok dikkatli çalışmak gerekiyor.En küçük bir darbede ,yanlış bir vuruşta,malzeme dağılabilir.Milim milim gidiyorum desem doğru.
İşime dalmışken,bir ses geldi kulağıma.Hışırtılı bir ses,yavaş yavaş düşüyor ve her düşüşte kuşlar ötüyordu.
Bahçedeki Ceviz Ağacı....
Sonbaharın,bütün güzel renklerini şu anda üstünde taşıyan ve birkaç güne,bütün yapraklarını dökecek olan Ceviz Ağacı...
İşimi bıraktım,bir süre ağacı,düşen yaprakları ve kuşları izledim.
Barınağı yapraklar tek tek düşerken korkudan mı ötüyorlardı,yoksa,ayrılışın isyanı mıydı bilmiyorum ama güzeldi görüntüler.
İşime döndüğümde,dilime bir şarkı düştü.
Sabahattin Ali'nin sözleri,Ahmet Kaya'nın sesinden dinlediğimiz;

Burda çiçekler açmıyor
Kuşlar süzülüp uçmuyor
Yıldızlar ışık saçmıyor
Geçmiyor günler geçmiyor
....
Dışarıda mevsim baharmış
Gezip dolaşanlar varmış
Günler su gibi akarmış
Geçmiyor günler geçmiyor.

Sanat güzel şey,hayatın itici gücü.❤