Bugün Pazar...
En sevdiğim gün.
Sabahattin Ali demiş ki :
Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa ' Dünyada neler gördünüz' dese, herhalde verecek cevap bulamayız. Koşmaktan ,görmeye vaktimiz olmuyor ki.
Hayatımız, yarım kalmış yürüyüşlerimiz, yarım kalmış hayallerimiz , kuşatılmış sorumluluklarımızla çevrili değil mi?
Hangimiz,yaşadığımız hayatımızdan mutluyuz ki?
Bir yerde okumuştum.Diyordu ki; Dün,çok sevdiğim,vazgeçilmezim sandığım insanları artık sevmiyorum.
Bizler, insanlar olarak ,vazgeçmeyi bilmiyoruz aslında.
İnceldiği yerden koparamadığınız için ilişkileri, hep bir umut taşıdığımız için içimizde oluyor bütün mutsuzluklarımız.
Verilmiş hayatımızı hor kullanıyoruz, gerçeğimiz bu.
Bugün, fedakarlık yaptığımız her şeyde ,yarın karşımıza çıkan sonuç ' Yapmasaydın ' oluyor .
Yapmayalım o zaman,bizi zorlayan mı var?
Herkesin yıkıldığı yere han yapmaktan, düştüğü yerden kaldırmak için yaptığımız çabadan yorulmadık mı?
Bırakmalı herkesi kendi haline.
İnsanlara,her düştüğünde koşamayız değil mi?
Bırakalım ,dizleri kanasın onların da.
Büyümek, böyle bir şey değil mi?
Vaktinde, biz de düşmedik mi, yaralanmadı mı bedenimiz ,yüreğimiz bizim de?
Bir Anneyi izledim. Eşine diyordu ki : Evi, arabayı satalım ve dünya turuna çıkalım.
Oğlu,ordan atıldı 'Ama biz ne olacağız ev yok ,araba yok'
Annenin verdiği yanıt herkese ders olmalı!
'Biz,yıllarca çalıştık bu evi ve arabayı aldık. Bizim kazancımız. Sizi büyüttük, okuttuk. Bizim de hayallerimiz var hala. Siz de çalışın,siz de evinizi, arabanızı alın çok istiyorsanız, bize güvenmeyin.Bunları satalım, kendi isteklerimizi yapalım ki, yarın öldüğümüzde ,iki kardeş bu mallar için birbirinizi hırpalamayın, miras derdine düşmeyin.
Ne kadar doğru değil mi?
Çocuklarımız, canımız ciğerimiz ama yarın mal için birbirine düşecekler kuşkusuz, neden o malları edinmek için yıllarımızı yoralım?
Yarın, kim olursa olsun ,karşımıza çıkıp 'Yapmasaydın' demeyecek mi?
Hatta, onlara bıraktığımız her şeyi korumak yerine satıp savmaya kalkmayacaklar mı?
Çevremizde, örnekleri çok değil mi?
Neden, bu dünyada kalacak her şey için kendimizi yoralım?
Su,her durumda akacağı yolu bulur.
Yıllar sonra, hayallere dalıp kahırlanacağımıza , elimizde kalanı kurtarmaya bakarsak ,sanki daha mutlu olabiliriz .
Hep derim; Geçen geçti. İnsan, kalanı kurtarmaya bakmalı. Ömür dediğimiz şey kaç yıl ki, hor kullanmalı bu hayatı?
Vakit varken hala...
İyi Pazarlar....