kırmızı seyahat: 2024

Atölyemden ...

Bugün, Mustafa Hocam bize bir güzellik yaptı ve sazıyla, sesiyle türkülerini seslendirdi.

Babamın çok sevdiği türküyü de benim için çalıyor her gelişinde.

Meşelidir engin de dağlar meşeli

Üç yıl oldu ben bu derde düşeli

......

Yumurtanın sarısı

Yere düştü yarısı

Sarısından fayda yok

Kaç gel gece yarısı.

Bu türküden yola çıkarak kadın-erkek ilişkisi üzerine çok keyifli bir sohbeti de yaptık.

Evliliklerde ,ilişkilerde çiftlerin birbirine göster-me-diği özenin ilişkiye yansıması ,ayrılıklar ,kavgalar , kavuşulamayan aşkların türkülere yansıyan ,sonu hüzünle biten öyküleri...

Evlilik, ciddi bir beraberlik elbette ama insanlar aynı hanenin içine girince ilişkiyi besleyemedikleri ve kendilerine ait o odayı koruyamadıkları için kaçınılmaz son da geliyor haliyle.

Benim hamile kedi de geldi yine ve usul usul türküleri dinledi.

Bilmem ki, içindeki yavruların sorumlusu ne kadar sorunlu ya da ilgili bir kedi.

Erkeklerin egosunu, toplumsal eşitsizliği , izole edilmiş, duygularını açığa çıkarmaktan korkan kadınları konuştuk da konuştuk.

Daha da söylenecek ne çok sözümüz , türkülerimiz var bu konuda.

Bu türküler bitmez.

Çok keyifli anlar yaşadık hocam sayesinde.

Kendisine çok teşekkür ediyorum.

Tüm ifadele

Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

Bugün Anneler Günü...

Önemli bir gün elbette.

Hani, Annemiz hep yanımızda kalacak sandığımız , evde hep kapıyı açan, her zaman yemek kokan evin sahibi Annelerimizin günü.

Anne....

Ne büyülü bir sözcük, içinde her şeyi barındıran.

Sevgi, şefkat, merhamet, vicdan ;

Yaralarımızı öperek iyileştiren tek insan;

Ve Kurabiye kokusu...

Annesini kaybeden herkesin içinde bir sızı vardır illa ki .

'Keşke, Anneme şunu da yapsaydım, keşke Anneme daha çok vakit ayırsaydım ....'

'Keşke ' kadar tehlikeli ve geç kalınmışlığı anlatan başka bir sözcük yok.

Ben de söylüyorum elbette.

Sanıyoruz ki,Annemiz hep yanımızda kalacak,

Sanıyoruz ki ,Anneler ölmez.

Azıcık ateşlensek bile hala, sayıklarken 'Anne' diyoruz.

Göbek bağı kesilse bile insan, kaç yaşına gelirse gelsin 'Anne ' diye ağlıyor .

Sarılacak, dizinde ağlayacak bir

Anneniz varsa şanslısınız hala.

Annenize sarılın, öpün, koklayın ,bugünü ona ayırın ,ne olur ki, mutlu olmaktan başka?

Anneler ,bizden hediye beklemez ki .

Onları düşünmemiz yeter.

Anneniz giderse , boşluğu kalbinizi yoruyor emin olun.

Çevremizdeki sevdiklerimizi hep öteliyor , 'nasıl olsa varlar 'diye birlikte olma şansını hep erteliyor ve hayatın karmaşasında kayboluyoruz ya!

Anneler de ölüyor-muş.

Ertelemeyin hiçbir şeyi.

Doğurmak işin bir yanı.

Anne olmak için illa doğurmak gerekmiyor elbette.

Her doğuran da Anne değildir.

Bir çocuğa, emek veren , büyüten ,şefkatle sarılan her kadın,Annedir.

Hayatımdan geçen ve bana Anne olan Anam, Annem ve Ablam başta olmak üzere, bana Anne olmanın inceliklerini öğreten kızıma teşekkür ediyorum ve çocuğuna Anne olan bütün Annelerin , Teyzelerin ,Halaların ,Kadınların Gününü Kutluyorum.

İyi Pazarlar....

Tüm ifadeler:

Atölyemden....

Bu tepsi ,Kahramanmaraş' da yapılmış,oksitlenmiş , paslanmış,çizilmiş bir tepsiydi atölyeme geldiğinde.

İşlem basamaklarını uzun uzun anlatmaya gerek yok elbette.

Ama zor bir işti bu hale dönüşme aşaması.

Ekonomi tepetaklak.

Artık, hiçbir şeyi çöpe atmıyoruz.

Öyle bir lüksümüz de kalmadı elbette .

Böyle çok yıpranmış tepsi geliyor .

Özellikle ,kız isteme seremonisinin en seçkin ,eskinin ünlü Alman Gümüşü tepsileri.

Haliyle bozuluyor,çiziliyor, yıpranıyor.

Yenilenebilirse mutlaka yapılır ama aşırı yıpranmışsa uğraşmaya ve masrafa değmez diyorum getirenlere .

Şu kriz günlerinde yazık.

Hiç sevmem,insanlara gereksiz masraf yaptırmayı.

Varsa sizin de böyle anılarınız hallederiz.

İyi günlerde kullanılması dileğiyle ...

Bir ülkede hukuk yoksa ya da yeterince işlemiyorsa ve insanlar kendi adaletlerini kendileri sağlamaya başlamışsa orda iyi bir gidişat olamaz.

Haberlerde gördüm ,köpeğine zarar veren adamı iple bağlayıp ,arabayla sürüten adamın haberini.

Çok yönlü yanlışlık içeren bir olay bu.

Hayvanları mal yerine koymaktan vazgeçer ve gerekli cezai yaptırımları uygularsak ,bunlara gerek kalmaz ama yapacak hükümet nerde?

Sokak kedisi bu ve hamile . Birkaç gündür ortada yoktu.Doğurdu sanmıştım ama zamanı değil belli ki.

Yine bugün atölyemize geldi mamasını yedi, suyunu içti,oyalandı ve gitti.

Hayvan bu.Ağzı var dili.yok.

Zalim insanları anlamakta zorlanıyorum derken ,sabah tanık olduğum bir şey oldu.

Atölyemi açıyorum,genç biri ama kontrolünü kaybetmiş bir şekilde elini kolunu ,bedenini tuhaf bir şekilde sallayarak ,dengesiz bir şekilde yanımdan geçti.

Çok korktuğumu belirtmeliyim.

Uyuşturucu bir şey almıştı sanki.

Hiç anlamam bunlardan ama ateş- buz mu nedir bir şeyden söz ediliyordu haberlerde.

Metamfetamin denen uyuşturucu.

Aynı o gençler gibiydi.

Bir an için kediye zarar verecek sandım ama kendinde değildi ki.

Acaba, hayvanlara zarar verenler bilinçsizce mi yapıyor bunu?

Aklı başında biri, bir canlıya zarar verir mi ya da neden versin ,değil mi?

Atölyede ,son vernikleri atıyorum artık.

Ürünler gidecek.

Bir kediye baktım ,bir de sokağa...

İnsanı da, hayvanı da korumak ne zor bu ülkede.

Tüm ifadeler

Atölyemden...

Gündemi yaşadıkça zıvanadan çıkmamak mümkün mü?

Hangi birinden söz etmeli?

Aylardır randevu bulamadığım hastanede,muayenenin 2 dakikaya indirilmesine mi, diyanet işleri başkanının lüks arabalardan seç-beğen- al rezilliği mi, yine rezaletin dik âlası müfredata mı, emekliye, çalışana zam - mam yok diyenlere mi, neye kızalım artık?

Ekonominin tepetaklak gittiği ülkemizde, 10 milyonun rahatı için çalışan bizler ,asla yol alamasak da, yine de çalışıyoruz işte.

Atölyeme ,rengarenk tespihler geldi.

Kolye yapmamı rica ettiler.

Ben de yaptım.

Atölyeme ,bazen kız çocukları geliyor, ellerinde 5-10 TL ile.

O paraya, değil takı almak, kilitlerini alamazsınız.

Üzülüyorlar elbette.

Ben de, böyle anlar için bileklikler yaptım.

Atölyeme gelen ve parası çıkmayan çocuklara hediye ediyorum.

Ama hepsini değil elbette.