#'Şehitler ölmez,vatan bölünmez'miş!
Öyle haykırıyorlardı bugün şehit cenazesinde.

Bugün sabah annemi ziyarete gittim mezarlığa.Az önce döndüm ve gördüklerim hem canımı çok yaktı hem de geçmişi anımsattı bana.
Annesi bağırıyordu ''Kuzum,ciğerimi yaktın,nerdesin?'
Benim annem de,20 yaşındaki abimin delik deşik olmuş bedenine böyle sarılıyordu:
'Oğlum,ciğerimi yaktın,gitme'
Bütün annelerin ciğeri dağlanır evlat acısında ve bütün annelerin feryatları gözyaşlarına karışır.
Bugün,Şırnak'ta şehit düşen askerimizin de töreni vardı aynı saatlerde mezarlıkta.
Tesadüf oldu ama keşke görmeseydim o acıyı.
Yollar bayraklarla donatılmış,tekbir getiren kalabalık ve sloganlar eşliğinde toprağa karışacak bir şehit daha.
Birden,polisler anonslar geçtiler'Sokağa vatandaşı almayın,bakan geliyor.'
Durdum ve seyrettim olanları.
Siyah takımlarını ve kara gözlüklerini çekmiş,siyah arabasından inen spor bakanı Akif Çağatay KILIÇ,kasılarak,korumaları eşliğinde mezarlığa girdi.
Hiç utanmıyorlar,hiç yüzleri kızarmıyor da üstelik.
Bu kadar şehit cenazesi kimin yüzünden geliyor da,pişkince bir de katılıyorsunuz ve o insanların canını bir kez daha yakıyorsunuz?
Minibüs durdu ve önce annesini,sonra da eşini indirdiler araçtan.
Yıkılmış iki kadın.Kollarından tutuyorlardı düşmesinler diye.
Bilindik şehit cenazeleri bunlar.İsimler değişir ama yaşanan acı değişmez.
Defin işlemi bitti,kuran okundu,dualar edildi, görev tamamlandı ve herkes evine döndü.
Toprağa karışmış bir beden daha yalnız kaldı orda.
İki kadın artık bu acıyla yaşamayı öğrenecek.
Yarın da,Osmaniye-Bahçe'ye bir şehit daha geliyormuş, duydum.
Arkası kesilmeyecek bu cenazelerin biliyorsunuz değil mi?
Ülkeyi kaosa sürükleyen,hükümetin kurulmasına engel olan kim varsa,SOYUNUZ KURUSUN!
Yeter artık bu halka ettiğiniz zulüm.
Kan akıyor,gözyaşları kurumuyor sayenizde.
BU ASKERLERİN YERİNE SİZ ÖLÜN DE KURTULALIM HEPİNİZDEN!

Annemin başında uzun uzun kaldım.Çektiği acıları anlamaya çalıştım.En çok da evlat acısını.
Tanrı,evlat acısını göstermesin hiçbir anneye dilerim.
Birden,bir kaplumbağa çıktı mezarın üzerine ve anneme götürdüğüm çiçekleri yemeye başladı.Bir yandan gözyaşı,bir yandan gülümseme belirdi bende.
HAYAT!
NE TUHAF ŞEYSİN SEN!