#Tecavüz haberleri sayesinde, toplum olarak nasıl paranoyak olduk?
Düzenli olarak yürüyorum.Önceleri,insanların yürüdüğü saatlerde,ormanlık alanda yürürdüm ve korkmazdım çünkü burası benim memleketimdi,bana ne olabilirdi ki?
Kaldı ki,ben bir yetişkin kadındım.
Ne zaman ki,insanların çığlıklarıma koşmadığı o saldırıyı yaşadım,insanlara güvenim kalmadı ve bir daha da o alana hiç gidemedim.
Hala,karşımdan biri geldiği zaman,paniğe kapılıyor ve adımlarımı hızlandırıyorum.
Bu bir paranoyadır inanın.
Gün geçmiyor ki,bir çocuğa,bir kadına tecavüz haberini okumayalım.İnanın,içim acıyor o çocukları düşündüğümde.
Bugün,yine yürüyüşe çıktım.Çok da terlemiştim.Dönerken,birden,ormanda üç çocuk gördüm;saklambaç oynuyorlardı.
Hani bilirsiniz,biri ağaca yaslanmış sayıyordu:'Önüm,arkam,sağım,solum sobe!
Çocuklardı işte,her yer oyun alanı.
Birden aklıma daha önce gördüklerim geldi.
O alanda,yetişkin erkekleri görüyordum,belden aşağısı çıplak.Polisi aramışlığım da çoktur.
Tehlikeli bir durum erkeği anladığınız üzere.
Dönüyordum ama birden aklıma o çocuklara zarar gelebileceği düştü.
Geriye nasıl koşuyorum görmeniz lazım.
Çocukları yanıma çağırdım ve onlara,o alanın çok tehlikeli olduğunu,orda oynamamalarını söyledim,hatta azıcık da anlattım erkekleri,dilim döndüğünce.
Çocuklardan biri itiraz etti'Ama bize bir şey olmaz ki!'
Olurdu ama onlar çocuk ve bunu bilmiyorlardı.
Çocuklar,yola çıkana kadar bekledim ve eve öyle döndüm.
Belki,'saçmalama,o kadar da değil,orası kent içi orman'diyebilirsiniz.
Bu çocuklar nerde tecavüze uğruyor?
Orman,ev,büfecinin arkası,fotoğrafçının stüdyosu fark diyor mu?
Çocuklarımız,her yerde tehlikedeler ve onları koruyamıyoruz.
Lanet olası,ahlaksızlar!
Ne kadar korkuyoruz artık değil mi?
Düzenli olarak yürüyorum.Önceleri,insanların yürüdüğü saatlerde,ormanlık alanda yürürdüm ve korkmazdım çünkü burası benim memleketimdi,bana ne olabilirdi ki?
Kaldı ki,ben bir yetişkin kadındım.
Ne zaman ki,insanların çığlıklarıma koşmadığı o saldırıyı yaşadım,insanlara güvenim kalmadı ve bir daha da o alana hiç gidemedim.
Hala,karşımdan biri geldiği zaman,paniğe kapılıyor ve adımlarımı hızlandırıyorum.
Bu bir paranoyadır inanın.
Gün geçmiyor ki,bir çocuğa,bir kadına tecavüz haberini okumayalım.İnanın,içim acıyor o çocukları düşündüğümde.
Bugün,yine yürüyüşe çıktım.Çok da terlemiştim.Dönerken,birden,ormanda üç çocuk gördüm;saklambaç oynuyorlardı.
Hani bilirsiniz,biri ağaca yaslanmış sayıyordu:'Önüm,arkam,sağım,solum sobe!
Çocuklardı işte,her yer oyun alanı.
Birden aklıma daha önce gördüklerim geldi.
O alanda,yetişkin erkekleri görüyordum,belden aşağısı çıplak.Polisi aramışlığım da çoktur.
Tehlikeli bir durum erkeği anladığınız üzere.
Dönüyordum ama birden aklıma o çocuklara zarar gelebileceği düştü.
Geriye nasıl koşuyorum görmeniz lazım.
Çocukları yanıma çağırdım ve onlara,o alanın çok tehlikeli olduğunu,orda oynamamalarını söyledim,hatta azıcık da anlattım erkekleri,dilim döndüğünce.
Çocuklardan biri itiraz etti'Ama bize bir şey olmaz ki!'
Olurdu ama onlar çocuk ve bunu bilmiyorlardı.
Çocuklar,yola çıkana kadar bekledim ve eve öyle döndüm.
Belki,'saçmalama,o kadar da değil,orası kent içi orman'diyebilirsiniz.
Bu çocuklar nerde tecavüze uğruyor?
Orman,ev,büfecinin arkası,fotoğrafçının stüdyosu fark diyor mu?
Çocuklarımız,her yerde tehlikedeler ve onları koruyamıyoruz.
Lanet olası,ahlaksızlar!
Ne kadar korkuyoruz artık değil mi?
Saldırıya uğramak cidden anlatılmaz bir korkudur.Etkisini silmek de hiç kolay değildir.
Bakınız;üstünden 1.5 yıl geçti ve ben o adamı,evimin balkonunun altında geçerken gördüm,dün.
Geçti demeyle,hiçbir şey geçmiyor inanın.O korku,yeniden yüreğime düştü.
Ama ben yetişkin bir kadınım,ya çocuk olsaydım!
Bakınız;üstünden 1.5 yıl geçti ve ben o adamı,evimin balkonunun altında geçerken gördüm,dün.
Geçti demeyle,hiçbir şey geçmiyor inanın.O korku,yeniden yüreğime düştü.
Ama ben yetişkin bir kadınım,ya çocuk olsaydım!
Çocuklar nasıl atlatır bu travmayı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder