#1984 yılından bu yana terör belasıyla baş etmeye çalışıyoruz.1984,PKK terörünün başladığı yıl.Yıllar geçiyor ama biz,dünyanın en büyük ve güçlü ordusuna sahipken,bir türlü terörün kökünü kazıyamıyoruz.
İktidar partisinin terörü bitirmek gibi bir niyeti olmayınca,her gün şehit,her gün şehit....
Peki,bizlerin yalnızca ekranda izlediği cenaze töreninin öncesi ne yaşanıyormuş biliyor muyuz?
O şehit cenazesi,evine gidip,toprağın altına girene kadar ne yaşanıyormuş bilmek ister misiniz?
Okuyunca çok üzüldüm ve işte size bir şehit cenazesi:
Ölen asker,gördüğünüz siyah torbanın içinde,kim bilir kaç parça olarak götürülüyor?Mayına mı bastı,kurşunlarla delik,deşik mi oldu,kafası mı koptu,uzuvları kaldı mı görmüyoruz değil mi?
Siyah bir poşette cansız bir beden...
Poşetlere tıkılmış ona ait belki mektuplar,fotoğraflar,kimlik bilgileri..
Şehitlerin baş ya da ayak ucunda,mutlaka bir asker dururmuş.O şehide,evine gidene kadar refakat edermiş bu asker ve şehitten kalanları ailesine teslim edermiş.
Bu asker,şehidin her aşamasında beklermiş.Törende ve toprağa verilene kadar.
Asker de toprak atarmış ve tören bittikten sonra ordan ayrılırmış ve de bunu hiç unutmazmış.
İşte böyle anlatıyordu bu askerlerden biri.
Bu ayrıntıları bilmiyordum.Öğrendim,daha da üzüldüm ölen askerlerimize.
Siyah bir torbada,vatan uğruna cansız yatan bir asker....
Niye yaşıyoruz biz bu terörü?
Neden durdurulmuyor?
Bu kadar hırs,bu kadar gözü dönmüş siyasette,daha kaç askerimiz,polisimiz ölecek?
Evlat acısı yaşamayanlar bu işin sorumlusudur.
Tırnağını esirgediğiniz evladınızı,cansız bir şekilde önünüze koyuyorlar....
İsyan etmek,öfkelenmek hak değil mi?