#Yaşam,incecik bir çizgi.
İki nefes arası desek daha doğru.İçini doldurmak ise kişiye ait.
İyi de yaşasanız,kötü de yaşasanız bir gün öleceksiniz.
Ağız dolusu küfür de etseniz,iyi bir insan da olsanız gideceğiniz yer belli.
Ömür,insana sunulmuş bir armağan.Bu beden de ruh da size ait.İstediğiniz gibi kullanmak da yalnızca sizin tasarrufunuz olmalı.
Ama bir gerçek de var ki.....
Dağ başında yaşamıyorsunuz.Derdiniz,gününüz hasretlik de değil.
Toplum içinde yaşıyorsanız uyacağınız şeyler de var.
Kırmadan,dökmeden yaşamak da mümkün insanları.Peki,kaçımız bunu başarıyor?
Marifetmiş gibi incitiyoruz birbirimizi.Üç günlük dünyada neyi paylaşamıyorsak?
Evlerimiz,hanlarımız,hamamlarımız,arabalarımız mı var?Hayatımızı bunlara odaklı mı yaşadık bugüne kadar?
Bunları kazanmak için hırs mı yaptık yıllarca?
Ne işe yaradı peki?
Giderken kefenin cebinde anahtarlarını da alacak mısınız?

İnsan iki türlü ölür.
İlki;çevrenizde sevilen,sayılan birisinizdir ve gidişiniz bir kayıptır ama ölümlü dünyadayız ve arkanızdan gözyaşlarıyla ölürsünüz;
İkincisi ise;Öyle lanet birisinizdir ki,sizi musallaya taşıyanların bile içinden geçenler sizi ölmeden öldürür.
Unutulursunuz.....
İki nefes arası bu dünyada ne gerek var kötü olmaya?

Oysa bu akşam,spor yaparken karşılaştığım şeyleri yazacaktım ama ölüm işte.
Geldi mi,birden anılarınız da düşüyor hayata ve gündem değişiveriyor bir anda.
Neyse...
Ölenlere rahmet,kalanlara uzun ve kaliteli bir ömür dileyelim o zaman.
Üç günlük dünya,üç günlük.
Değmiyor hiçbir şeye!