Bugün Pazar...

En sevdiğim gün.

'Dışarıya yağmur

İçime sen yağıyorsun' diyor şair.

Tabii, bunu şair söylüyor. Böyle romantizm kalmadı artık insanların hayatında.

Bir reklamda gördüm;

Aşk, bir uçurum olsa

Gözünü kapatıp bırakabilir misin kendini? '

Diyordu kadın.

Uçurumdan atlamasını istediği erkek de, hani şu çikolata reklamı var ya, dışı kıtır, ısırdığınızda içinden çikolata akan o reklam işte. Denizden çıkan, uçurumdan atlayan erkekler de yani....

Anlayın işte.

Bir heykel gibi yontulmuşlar mübarek. Gram yağ yok bedenlerine. Karın kaslarındaki, baklava mı diyorlardı ne?

Parmağını dokundursan esnemez cinsinden....

Çikolatayı kim düşünür Allah Aşkına?

Bir arkadaşım sordu geçende :Aşk diye bir şey var mı, yaşayan var mı diye?

'İnsanına göre değişir' dedim.

Kimi insan, aşık olduğunu söylüyor, kimi insan inanmadığını.

Ben, 'AŞK eski bir yalan, Adem' le Havva'dan kalan' diyenlerdenim elbette.

Yok öyle uçurumdan atlayacak kadar gözünü karartacak insan.

Aşk, erkeğin cüzdanı, kadının bedenine odaklı olduğu sürece gerçek olabilir mi, duygusal bağlamda yaşanır mı?

Yürüyorum, yıkık, viran bir evin duvarına yazılmış bu yazıyı gördüm.

'Alzheimer olursam da unutma beni' diyordu yazan.

O sokaktan geçtiğini düşündüğü kadına yazmış belli ki ama Alzheimer olursa bir insan, zaten aşkı da, aşkını da anımsamaz.

Neyi düşündüyse artık?

Oysa, unutmak da, unutulmak da sürece yayılan duygular.

İlla, Alzheimer olmaya gerek yok yani.

Bu yazıyı yazan da, yazılan da birbirini unuttu belki de.

Dışarıda yağmur var.

Hava soğuk.

Aşk'ın romantizmi de romanlarda, film karelerinde saklı.

Pazar kahvemi içiyorum müzik eşliğinde.

90'lı yılların şarkılarını dinliyorum bir yandan.

Tam da, Hakan Peker diyor ki şarkısında:

'Ateşini Yolla Bana

Kor Alevler İçindeyim

Daha Daha Sokul Bana...

Hem de bu soğukta.

Ben demiyorum, sanatçı diyor valla.

Böyle bir çağrıdan ortalık yanar inanın.

Aşk' a inanana AŞK olsun.

İyi pazarlar.