Bugün Pazar...

En sevdiğim gün.

Cemal Süreya demiş ki:

Mavi, bir renkten daha fazlası.

Sonu olmayan bir gökyüzü,

Umut dolu bir deniz.

İnsan,önce yaşadığının farkında olmalı.

Nefes aldığı her sabahın yeni bir başlangıç olduğunu bilmeli.

Herkes, kendi adına yaşar, kendi adına acı çeker, kendi adına mutlu olur.

Kişinin önceliği kendisidir.

Bırakın, herkes için yaşamayı, çabalamayı.

Ama bu demek değil ki, insanları boşverin.

Elbette, önem dereceleri var ama biraz da, düştüklerinde kalkmayı öğrenmeliler.

Sonsuza kadar yanlarında olamaz,sürekli koruyup kollayamazsınız insanları.

Herkesin hayatı kendinedir.

Unutmayın!

Bu yaşa kadar öğrendiğim hayat şudur: Sen, iyiysen, sağlığın yerindeyse, çevrendeki herkes iyi.

Ama kötüysen....

İlişkilerde de böyle.

Tek taraflı iyilik, güzellik, hoşluk diye bir şey yok.

Beslemek gerek ilişkiyi.

Anlamak, yeri geldiğinde sorgulamak ve paylaşmak.

Tam da gerekli olan sözcük bu; Paylaşmak!

Gizli saklı duygular ki, bunun içinde öfke, kin, nefret de var.

Hayatta yalnızca güzel duygular yok biliyorsunuz.

Sevmek kadar, nefretini de kusmalı insan.

İçindekini boşaltmalı.

Başka türlü arınma olmaz.

Sonra, her şey sakin ve olması gerektiği gibi.

Elbette, çoğumuz yapmıyoruz, yapmayacağız bu yazdıklarımı ama önünde sonunda yaşanacak gerçekleri durdurmak gerekmez mi?

Hayatla yüzleşmek..

Ertelenmiş hayatlar, huzursuz insanlardır.

İnsanın diline 'Keşkeler' düşmemeli.

Sevdin mi, söyle!

Nefret mi ediyorsun, söyle!

Korkmak, yaşanacakları yalnızca öteler ama engellemez.

Sürekli, birilerini düşünmek, birileri için çabalamak insanı çok yorar.

Biraz da, hayatı akışına bırakmalı.

Bekleyip görmeli.

Baktınız olmuyor, bakmamayı öğreneceksiniz.

Çevrenizdeki herkes için, eşiniz, dostunuz, aileniz, sevdikleriniz için elinizden geleni yaptınız mı?

Herkesin hayatı kendinedir.

Unutmayın!

Hayat!

Sen benimsin dediğinde özgürdür insan.

Göğün sonsuzluğunu, denizin mavisini.

İşte o zaman görür.

İyi Pazarlar.