#Soğuk,güneşsiz ve yağmurlu bir pazar sabahı var Çukurova'da.
Pazar günleri hep özeldir ya;bilirsiniz.Müzik eşliğinde,yayıla yayıla yapılan kahvaltı,saksıdaki ekmeklere gelen kuşların sesi,sokağın gürültüsü ve üstüne içilen sabah kahvesi.
İnsan ,daha ne ister değil mi?
Eskiden,annemin evinde,her pazar,böyle başlardı.Şimdi,biraz hüzün,biraz eksik duygular,biraz da yoksunluk var artık.
Çocukken çok korkardım anamı,dedemi,babamı,annemi kaybetmekten.Onlar,bizi koruyan,seven,sahip çıkanlardı.
Hep derdim ki;:''herkesin anneannesi,dedesi ölsün ama benimkiler ölmesin.''
Çocuk aklı işte.Hiç böyle bir şey olur mu?Vakit geldiğinde,hayatınızdan hepsi sırasıyla gidiyorlar ya da elinizden alınıyorlar.
Babam,abilerim,anam(Anamın anası yani;anneannem),dedem,ablam ve annem.....
Hepsi gittiler hayatımızdan.
Kaybedecek büyüğümüz de kalmadı artık.Biz büyük olduk ama onlar kadar deneyimli,bilge,donanımlı olmamıza daha çok fırın ekmek ister.
Sabah,annemin evinde kahvaltıdayım.
Saksıya konan ekmeklere serçeler,kumrular bir de,boynu siyah halkalı,kanatlarının altı sarı benekli,farklı bir kuş geliyor.
Kardeşim.''Bak!Annem,bu kuşu çok severdi.''
''Kuşlar bizi terk etmiyor ama annem gitti''diye konuşuyoruz hüzünle.
Vakit geldiğinde herkes,bir şekilde gidiyor hayatımızdan.
Tutmanın bir yolu yok mudur?
Elbette yok.
Bir avuç toprağı okşuyorsunuz her gidişinizde.
Ne vardı pazar sabahlarını bu kadar yoksun bırakacak?

Kuşlar ötüyor,yağmur başladı yine.
Hayat,devam ediyor kırık,dökük duygularla.

Ne diyor Hasan Hüseyin şiirinde:
''Öyle bir yerdeyim ki
........
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe ''