#Bugün,sabah kahvesini içerken F. Liszt'in Macar Rapsodisini dinledim.Birden aklıma İdil Biret geldi.
Bu eseri nasıl da güzel çalacağını düşünürken....
Kum saatini bilirsiniz,
İçinde,kumların her birinin kendince aktığı camlardan oluşan kum saatini dolaptan aldım ve karşıma koydum,kahvemi yudumlarken.
Bir yandan müziği dinliyor,diğer yandan kumun akışını izliyorum.Hepsi aktı,en sona somon rengi cam bitti.
Bu arada,somon rengini çok severim.Tesadüf elbette onun sona kalması ama kendimce anlam yüklüyorum.
Kum,incecik camın içinden ağır ağır akar tıpkı hayat gibi başlar ve biter.
İnsan ömrü de kum gibi.Camdan aşağı akarken,ömrün hangi deminde mola verir bilinmez.
Ömür dediğiniz nefes almayla verme arasındaki süre.
Bir bakmışsınız,kum gibi dağılmışsınız,bir bakmışsınız kum gibi toplanmışsınız.
Bir yıl daha bitiyor ömürden.2016 neler getirecek bizlere bilmeyiz elbette ama ben hiç u-mutlu değilim artık.
Ne olacak,sihirli bir değnekle dokunuverince her şey bitecek mi yani?
Ülkemizde,hiçbir şey değişmeyecek biliyorsunuz.2015,2016'ya dönecek,dönmesine de,kim zarar görecek,kim işi kılıfına uyduracak belli aslında.
Keşke hayat,dinlediğimiz müzikler gibi coşkulu,rahatlatıcı olsa ama ne mümkün?

Kum saati yerine,fincanlar makineye gitti çoktan ama müzik....
Hala çalıyor.
Ne kadar da uzun zaman oldu İdil Biret'i sahnede izlemeyeli.