#Az sonra işe gideceğim.
Uzun ve keyifli pazar kahvaltılarımdan vazgeçeli çok oldu.Çok özlüyorum o günlerimi ama hayat işte....
Bu sabah da,her sabah gibi kuşların ekmeklerini koydum ve onları izliyorum keyifle.
Çayımı yudumlarken,gözüm tele konan serçeye takıldı.Bir ayağı yoktu serçenin ama o halde bile tele konmuş,ekmek sırasını bekliyordu saygıyla.
Ekmeklere,önce kumrular gelir,ardından da serçeler.
Kendi içlerinde öyle bir hiyerarşik düzen kurmuşlar ki,biri diğerinin hakkını gasp etmiyor.
Hayvanlar kadar olamıyoruz vesselam!
Serçeyi izliyorum hala.Tek ayağıyla bile hayata tutunma çabası içinde.
Bize ne oluyorsa?
Neyi paylaşamıyoruz,neyi bölüşemiyoruz bir türlü anlamıyorum.
Üç günlük dünyadan gün gelip gideceğiz hepimiz.
Bunca hırs,bunca gözü dönmüşlük niyedir ki?
Ben,ekmeğimi kuşlarla paylaşıyorum.Daha az yersem ölmem yani.
Siz de paylaşıyor musunuz,en azından ekmeğinizi?
Öyle rosto,fırında kuzu budu falan demiyorum,ekmek,ekmek!
Hani şu çöpe attığımız nimet!

Tabi sözümüz;meclisten dışarı.
Onların aklına gelmez böyle incelikler.Varsa yoksa ye,ye ye......
Homini gırtlak yemeye doymadılar çünkü.
Pazar yazıma bile girmeyi başardılar yine hay allah!
Ne demişler:
Susma!
Sustukça kuşlar aç kalacak! ;);)