#Irak'da 7.2 büyüklüğünde bir deprem oldu.
Deprem kötüdür.
Sarsıntıyı hissettiğiniz anda bütün kimyanız bozulur ve korkuyla ve panikle beklersiniz sarsıntının geçmesini.
Uzun süre hafızanızda yer eder o sarsıntı ve yıllarca içinizdeki korkuyu atamazsınız.
Deprem haberini her duyduğumda,Ceyhan depremini anımsarım.
Nasıl bir sarsıntıydı yaşadığımız Adana'da anlatamam.Kapının duvardan ayrıldığını ve aradaki boşluğu görmüştüm.
Karşımdaki ikiz binalar sağa sola sallanıyordu.
Plakların olduğu dolabın büyük cam kapağı gözümün önünde yerinden fırlamış ve kanepeye düşmüştü.
Kızımı evden indirmek için kapıya koşmuştum ve yaşadığım telaşla ayakkabısının kilidini vurmaya çalışıyordum.
Ev sallanırken ayakkabıyı ne yapacaksam artık?
Ayağına bir şey batar anne kaygısıydı aslında yaşadığım.
Merdivenlerden uçarcasına indirmiştim kızımı.
O korkumu asla unutamam.
Aradan yıllar geçti ve ülkemizde yeni yıkıcı,öldürücü depremleri de yaşadık.
Hala içimdeki en büyük korkularımdandır deprem.
Ya bina yıkılırsa!
Ya sesimi duyan olmazsa!
Ya sevdiklerime bir şey olursa!
Çürük evlerde yaşıyoruz aslında.Denetim yok,kentsel gelişmişlik yok,deprem anında yardım edecek ekipler,yollar,açık alanlar yok,dahası bilinç yok hepimizde.
Yaşadığınız şehirde,bu konuyla ilgili herhangi bir kurumsal çalışma yapıldı mı örneğin?
Hani,bilgilendirme adına.
Yapılmadı değil mi?
Deprem çantası denir ama bakın hiçbir evde bulamazsınız.Benim evimde de yok.Sanki,deprem bizi es geçecekmiş gibi.
Hasbelkader yaşıyoruz aslında.Uzun zamandır aklımda bu konuda yetkililerle bir çalışma yapmak ama ne kadar ulaşabilirim bilmiyorum.
İlkyardım,şoku atlatınca yapılacaklar,öncesi,sonrası....
Hazır olduğumuzu düşünmüyorum doğal afetlere.
Irak,az ötemiz.Oynayan fayın bize etkisi ne olur sizce?
Deprem felakettir ama önlem almak da bizim elimizde.
Alıyor muyuz?
Hayır elbette!
Biz,cam filmi takılsın mı,takılmasın mı diye tartışıyoruz günlerdir.
Umarım,can kaybı çok olmaz ve yaralar çabucak iyileşir Irak'da.