#Sabah,güne bazen sıcacık gülüşlü insanlarla başlıyorsunuz,akşama artık yorulmuş,feri gitmiş gözler ve günü tamamlama telaşıyla sürdürüyorsunuz ve buna hayat diyorlar.
Rutine bağlanmış günler işte.
Her sabah,saat 9.da atölyemi açıyorum.Sokaktan geçen insanları izliyorum bir süre.
Yaşlısı,genci,yere tüküreni,ağız dolusu küfredeni,çocuğuna sarılanı,işe yetişmeye çalışan gençleri görüyorum her sabah.
Toz,toprak,boya,tiner benim işim.
Dışarda tozlu bir ortamdayım,üretim aşamasının başlangıcıdır bu,yoldan geçen iki kişi 'Kolay gelsin Bacı'deyince gülümsedim.
Bana 'Bacı' dedi.Yakın buldu zahir! 😉
Güzel gülüşlü insanlardır bunlar.
Ama dün pazardan dönüyorum.Dünyada,yayanın,araca yol verdiği tek ülke biziz sanırım.
Trafik akıyor,kızını öne oturtmuş biri motoruyla bekliyor,yaşı 40-45 arası bir erkek.
Ona yol verdim bana döndü ve 'Teşekkürler TEYZE'dedi.
Ne!
Teyze mi?
O kadar mı yaşlandım yahu!
Kahrol e mi!
Bana teyze dedi,ben nerelere gideyim artık.😉
Bana hep soruyorlar 'Neden,İstanbul'dan döndünüz?'diye;
Hep aynı yanıtı veriyorum: 'Neden kalayım?'
Evet!
İstanbul,fırsatlar kenti ve eminim İstanbul'da kalsaydım,şu anda çok farklı bir yerde olurdum.
Evim,arabam,çok renkli bir sosyal hayat,yurt dışı gezilerim.....
İyi de,ben bunları istemiyorum ki!
Bana insan lazım.Öğrendiklerimi aktaracağım ve bununla kendimi mutlu edeceğim insanlar...
Toplumlar,kendini geliştirmiş,akılla hareket eden,hedefe odaklı insanlarla ilerler.
Her giden İstanbul'da,Ankara'da,İzmir'de kalsa öğrenilenler nasıl aktarılacak diğer kentlere?
Hep şaşırmışımdır insanlardaki bu hırsa.
Tamam!
Her şeyiniz var,Çok çalıştınız,lüks içinde bir hayat sürdünüz,komformist bir alışkanlığa girdiniz de....
Bunları elde etmek için nelerden vazgeçtiniz?
Hayatınızda neleri eksik bırakarak 'Keşkelerinizle' bu noktaya geldiniz?
Bugün,atölyemde bir çalışma arkadaşım öyle güzel işlere imza attı ki;ondaki heyecanı gördüğümde,gözlerindeki hayranlığı izlediğimde, 'İşte bu'dedim.
Bir insana dahi bir şey öğretebilmişsem başardım! 🙂