#Sabah 6'da uyandım,hem de herkesin tatil yaptığı pazar gününde.
Gökyüzündeki kuşa takıldı gözüm.Özgürlüğüne mi uçuyordu,yoksa birine av olmaya mı?
Sokaktan geçen ayak sesleri artınca pencereden baktım,çocuklar okula gidiyordu.
'Bu çocukların,sabahın bu saatinde okulda ne işi var ?'sorusu anlamsız elbette.
Yap-Boza dönen eğitim sisteminde öğrenciler kendilerini neyin beklediğini bilmeden hafta içi yetmiyor gibi,bir de hafta sonu kursa gidiyorlar okula.
Peki,bu çocuklar ne zaman eğlenecek,ne zaman parka gidecek,ne zaman arkadaşlarıyla top oynayacak?
Çocuklarımızı hedef odaklı eğitmeden,tıpkı bir yarış atı gibi koşturduğumuz için çocukluklarını ellerinden alıyor olabilir miyiz?
Bunları düşünürken,gözüm okulun içindeki 110 yıllık tarihi binaya takıldı.
Bu çatı yıkıldı yıkılacak ve az kaldı bir çocuğa zarar verecek.
O zaman mı çözüm bulacağız?
Sürekli gündeme getiriyorum bu konuyu ama somut bir adım hala yok.
Biz alışkın bir toplumuz,olay yaşandıktan sonra dövünmeye.
Kader der geçeriz nasılsa!
Atölyemi açtım,her pazar gibi saat 9'da.Çalışma arkadaşlarım gelmek üzere derken,sokaktan iki yaşlı teyze geçiyor.
Birini tanıyorum.Nerde görsem elini açmış dileniyor.
Dilendiği paraları her akşam evimin balkonunun altında sayıyor ve akşam oğluna içki parası veriyor.
Sorduğumda öğrendim bunu.
İlginç olan bu da değil.Teyze,diğerine diyor ki:'
Allah,devletimizden razı olsun.Geçim yok.Para veriyorlar da evimize lokma giriyor'
Teyze anlamayacak içimden geçenleri biliyorum elbette ve sesli sesli düşünüyorum:
-Be güzel teyzem!Sen,devletin sana baktığını söylüyorsun da,sana verdiği paraları bizim rızkımızdan kesiyor.
Ben,çalıştığım kadarın karşılığını alıyor muyum örneğin?
Çalışmaktan yılmıyorum elbette.istersem 7/ 24 çalışayım ama ye emek!
Sen çocuğuna içki parası yetiştirirken,ben çocuğuma okul parası yetiştiriyorum.
İkimiz de vatandaşız değil mi?
Siz,oturduğunuz yerden devletten alın,ben çalışayım sizin kadar devlet beni düşünmesin,hiç olur mu?
Vaktiniz varsa,PTT'ye uğrayın lütfen.
Engelli yardımı,yaşlı bakım parası,o,bu derken gidin de görün devletin saçtığı paraları.
Böyle düşünerek,çalışa çalışa bu saati ettim.Yoruldum,ürettim,alın teri döktüm elbette.
Aklıma,sabah gördüğüm kuş geldi.
Nasıl da kanat çırpıyordu gökyüzünde.
O mu özgür,biz mi tutsak hayata!