Bugün Pazar...
En sevdiğim gün.
Bugün, en uzun gece 21 Aralık' ın sabahı.
Artık, geceler kısalacak, gündüzler uzayacak.
Güneşle birlikte sıcaklık, bereket gelecek hayatımıza.
Bu bir inanç elbette.
Ama ben en çok Aralık ayında üşürüm.
Tenim üşür, içim üşür, duygularım üşür bu ayda.
Anılarım,geçmişim, çocukluğum , gençliğim, sakladığım her ne varsa bu ayda önüme dökülür.
Ayların ne suçu var, o bir zaman dilimi ama bir suç yüklemek istiyorum , bahanem Aralık ayı!
Dışarda soğuk ve yağmurlu bir hava var.
Her ne kadar, günler bugün uzamaya başlamış olsa da, güneşli ve sıcak günlere de daha çok var elbette.
Kış, kış olacak ki, baharın heyecanı beklensin.
Günler, haftalar ,aylar geçiyor.
Ömür geçiyor böyle böyle.
İçine, anlamlı anlamsız insanların girip çıktığı bir ömür....
Hepimizin hayatı kendimize öykü.
Birilerinin yazdığı değil , kendimizin yazdığı hayatları yaşayabilsek keşke ama nerde...
Biçilmiş roller, sorumluluklar ,istemediğimiz her şey boynumuzun borcu sanki .
Aralık da geçecek, Ocak, Şubat da gelecek .
Bir bakmışız bahar gelmiş.
Çiçek çiçek her yer, rengarenk.
Umut işte.
Dünde kalanla yarının arasında kalmışız çoğumuz.
Güneş, araya bir türlü girip de içimizi ısıtmıyor.
Vakit o vakit mi değil, içimizi üşüten çok şey mi var bilinmez ama dışarıya soğuk ve yağmur , içimize kar yağıyor uzun zamandır.
Kimi görsem mutsuz, üzgün, bazen çaresiz ,bazen umutsuz.
Bu sarmal,bir kez kuşattı mı çıkmak çok zordur.
'Üstüne kar yağmayan, güneşin kıymetini bilmez' der büyüklerimiz.
Bulutların arkasına saklanmış güneş ,belki de çıkmak için çoğalmamızı bekliyordur.
Kim bilir!
İyi Pazarlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder