Yarın Anneler Günü.

Çocukluktan başlayarak yaşımızın her evresinde Annemizle ilişkimiz değişkenlik gösterir.

Ergenliğe girerken isyan duygularımızla başlar, sonrasında ise aklımızca Annemizi beğenmeyiz.

Oysa, Annelerimiz nasıl da bilgedir ama bizde başlayan ergen aklı ve ukalalık yıllarımızla söylenir de söyleniriz; sanki biliyormuş gibi.

Anneler, asla ve asla yanılmaz.

'Ondan uzak dur, şuna güvenme, ötekine dikkat et' dedikleri her ne varsa çıkar ve biz bunu anlamayı genelde acı deneyimlerle öğreniriz.

Annelik...

Çok önemli bir sorumluluk elbette ama bazı Anneleri de görüyorum 'Keşke Anne olmasaydı ' diyorum, çocuğa yazık.

Bugün bir şey duydum ve çok şaşırdım.

Bir Anne...

Kızı, hoşluk olsun diye bugünden çiçek almış ama Annesi çok kızmış.

Yok!

'Ne gerek vardı, sen bana hediyesin ' diye değil; ' Çiçek de neymiş ' dediği için.

Pırlanta bileklik falan bekliyordu herhalde!

Anneye hiçbir şey almaya gerek yok aslında.

Bir yerde birlikte bir kahve içmek ya da, Anneyi yemeğe çıkarmak yeter.

Büyük büyük paralara, pahalı hediyelere hiç gerek yok.

Anneleri üzmeyelim yeter!