Kızımdan bir Anneler Günü hediyesi anısı. 
Kızımı doğuran belki benim ama, onun benim kadar onu seven,koruyan anneleri de var.
Onların hakkını asla ödeyemeyiz.
Başta;Anneannesi olmak üzere,teyzeleri,yengeleri onu hep çok sevmişlerdir.
Bu anıdan,kızıma çok harçlık vermediğim anlaşılacak ama.... 
O Anneler Gününde,yanımda olmayacaktı,onu geziye gönderecektim Çanakkale'ye.
Kızım,bakmış ki,Anneler Gününde hediye yapılacak insan sayısı fazla bir fikir geliştirmiş.
Gitmiş,renkli kartonlar,boncuklar,kurdelalar almış.
Odaya kapandı,çıkmıyor.Merak ediyorum yine ne işler çeviriyor diye. 
Neyse,odadan çıktı,valizini aldı ve bana bir torba bıraktı ve''Anneciğim,bunları ben gidince tüm aileme dağıt''dedi ve yola çıktı.
Anneler Gününde,torbadan birer zarf çıktı ayrı ayrı isimler yazılı.
Anneannesine,teyzelerine ve yengelerine verdim, benimkini de açtım.
Her bir zarfa farklı renklerde davetiye hazırlamış ve içlerine,doğumundan başlayarak yanında olan,ona çaktırmadan çay içirenden tutun da,(Yasaklamıştım da)  her ayrıntıyı yaşatan herkese o anları yazmış ve rengarenk kurdelalarla,boncuklarla süslemiş.
Öyle sevgi sözcükleri yazmış ve herkese öyle güzel sözcüklerle teşekkür etmiş ki hepsine ayrı ayrı ....
Okurken gözyaşlarımı tutamıyorum.
Bir evladın annesine bu kadar güzel sözler yazması inanılmaz bir duygu inanın.
Odadan bir çıktım,herkesin gözleri bulutlu,hatta ağlıyorlar.
Bu kadar duyguludur,düşüncelidir benim güzel kızım.
Aldığım en güzel Anneler Günü hediyesidir.
Gerçi,kızım bana en büyük hediyem ama.... 

Altına da bir dip not düşmüş:
''Anneciğim,herkesi mutlu etmek istedim ama o kadar param yok.Bunlar güzel olmuş mu?
Seni seviyorum canım annem.'' 
Tam benim kızım.