#Hani bana diyorsunuz ya''Neden bu kadar hüzünlü yazılar yazıyorsun''diye....
Dün,kardeşim de bana aynısını söyledi:''Abla,yazıların beni çok üzüyor.''
Kardeşim,benden çok küçük ve yaşanmış yılların biriken acısını bilmez.
İnsan yaşamında hüzün,keder,acı,mutluluk,yaşama dair her duygu var.Sırasıyla hepsi yaşanacak elbette.
Ne acı sonsuza kadar sürer ne de mutlu anlar.Biri yaşanırken,diğeri ötelenir yaşamda ve sırası geldiğinde hayatınıza düşer bir şekilde.
Ama hayattan öğrendiğim bir şey varsa da,ne yaşıyorsanız yaşayın sindire sindire yaşamalı ve öğrenmelisiniz gerçekleri.
Duyguları öteleyerek,dışa vurmayarak geçer sanmayın.İçinizde biriktirdiğiniz her duygu,günü geldiğinde bir patlamayla size daha çok acı verir.
Bağırmak mı istiyorsunuz,bağırın.Elinizdekini yere mi çalmak istiyorsunuz,çalın.Birine öfkenizi kusmak mı istiyorsunuz,bunu yapın.Sakın,duygularınıza gem vurmayın.
Üzülmek,öfkeyi bastırmak en çok size acı verir çünkü.
Siz üzüleceğinize,bırakın karşınızdaki üzülsün.
Hata yapan kim ise,cezasını o çekmeli,bunu görünce inanın rahatlayacaksınız.
Hayatta karşılaştığımız birçok şey,bizim dışımızda gerçekleşir.Yapacak bir şey yoksa,elden de bir şey gelmiyorsa,bırakın akışında gitsin hayat.
Herkesin duygularını yaşama biçimi farklıdır.Nasıl ki acı çekerken içinizden bir şey yapmak gelmez,paylaşarak çoğalma yoluna gitmeli insan.
Biriyle konuşmak gibi,yazıya dökmek gibi.
Kimi,şiir yazar kimi günlük tutar.
Kişisel tercihtir elbette.
Bende,kişisel tercihimi kullanıyorum ve kendime yazılar yazıyorum.Sosyal medyada paylaşıyorsam çoğalmak adınadır.
Okuyanlar,bir döneme tanık olsun,neler yaşanmış öğrensin ve o yılları bilmeden yorum yapmasın diye.
Bir süredir kalemimden üzüntü akıyor biliyorum ama bir süreçtir yaşanan.
Geçecek elbette ama zaman.....