Atalar der ki: Ölüsü olan bir gün ağlar, delisi olan her gün ağlar .

Peki, ailesinde Alzheimer olan biri ne yapar, nasıl ağlar?

Dün, yaşadığım bir olay nedeniyle bunu düşündüm bugün.

Çok şükür, böyle bir sorunumuz yok ailemde ama ya olanlar...

Hasta, zaten ne yaptığını bilmiyor da, Alzheimer hastası olan ailelere de Tanrı yardım etsin .

Ne zor bir durum bu.

Bir anda ortadan kayboluyorlar ve bulunana kadar da başlarına her şey gelebilir.

Dün, marketin önünde yaşlı bir amca bağırıyor da bağırıyordu elinde paralarla.

Marketin merdivenlerinden çıkamayınca , personele bağırıyordu yardım için.

Söylediği tek şey ' Bebe Bisküvisi ' idi.

Kimse aldırmayınca, yardım etmek istedim, ' Ne istiyorsun amca ' diyorum ,kulağı da duymuyordu ki .

Bana, gıcır gıcır bir 200 TL. verdi ,' Bebe Bisküvisi ' diyor da diyor .

Markete girdim ,1 paket Bebe Bisküvisi aldım eline verdim .Nasıl da bağırıyor ' koli koli ' diye.

Meğer,200 TL' ye bir paket değil, bir kutu bisküvi istiyormuş.

Görevliyi çağırdım, nasıl bağırıyor 200 liramı aldın diye.

Alzheimer hastalarını bilirsiniz, yakın tarihi anımsamaz ama geçmişi çok iyi anımsar .

Amcanın ,belli ki en son sevdiği ve belleğinde kalan şey Bebe Bisküvisi olmuş .

Parayı,görevliye verdim , yürüdüm. Hala bağırıyordu Bebe Bisküvisi diye .

Çok üzüldüm amcanın haline.