Yurdumdan hayat manzaraları....
Nevra Serezli'nin bir konuşmasını okudum da,' her şey eskide kaldı, insanlık da, paylaşım da,hayat çok zorlaştı artık' diyordu.
Bugün, birkaç olaya tanık oldum ve 'Nevra Serezli ne kadar da haklıymış' dedim.
İnsanlar üzgün elbette. Sonuçta, o evde artık olmayacak birinin acısı var.
Biz çocukken, nurlarda uyusun Anacığım,evin önünden geçen bir cenazeyi duyduğunda hepimizi ayağa kaldırır ve cenaze gidene kadar da bekletirdi.
Tanımak önemli değildi, giden bir candı.
Caddeden kornalarla ,müziklerle ve uzun bir konvoyla bir gelin arabası geçiyor.
Nasıl da mutlular.
Hayatın getirisi bunlar
Bir yanda ölüm,bir yanda yeni başlayan bir heyecan.
Ama keşke müziğin sesini biraz kıssalardı, en azından geçene kadar.
Aklıma, öğrencilik yıllarımdan bir anı geldi.
Bir ziyarete gitmiştim Küçükçekmece' de bir apartmana.
Aşağıda bir cenaze arabası vardı, apartmanda da inanılmaz bir müzik sesi.
Sordum, ' bir cenaze var sanırım ama bu müzik ne?'
Gülerek konuşmuştu evin kızı , 'Yukardaki kadın ölmüş'
Hiç umursamamıştı cenazeyi ve müzik devam etmişti.
Çok şaşırmıştım doğrusu.
Bizim gibi geleneklerle büyüyen insanlara çok ayıp gelir bunlar.
Tanımak önemli değil, eğer bir cenaze varsa , televizyonun sesi kısılır, insanların acısı paylaşılır.
'Bana ne' denmez , denmemeli de.
Ama günümüzde ,tam bir saygısızlık yaşanıyor bu konularda.
Aileler, çocuklarını iyi yetiştirmiyor.
Nezaket yok, saygı yok, ellerinde birer cep telefonu ,başlarını kaldırmıyorlar.
Böyle mi yetişecek yeni nesiller?
Suç, gençlerde değil, onları yetiştiren Anne-Babalarda.
Bizim Annelerimiz üniversite mi bitirmişti?
Ama çocuklarını saygıyı öğreterek büyüttüler.
Bugün, epey yürüdüm Turgut Özal 'da.
Çocuklar, gençler, yaşlılar....
Eski usul insanlar hala var ama sayıları epeyce azaldı artık.
Pencereden sokağa bakıyorum da, cenaze evi epeyce kalabalık.
Gelenekleri hala unutmamış insanlar var.
Bu da iyi bir şey.
Ama çocuklar saygıdan, nezaketten uzak yetişiyor.
Bu da bir gerçek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder