Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

Tezer Özlü demiş ki:

'Hiç kimseyi yalan söylediğini anlayacak kadar tanımak istemiyorum.'

Yıllar geçip, her türden insanla tanışıp iletişim kurdukça bu sözü daha çok hisseder, konuşur oldum.

Artık hiç kimseyi derinlemesine tanımak istemiyorum.

Neden böyle oldu peki?

İnsan, insanla çoğalır elbette ve insanlar birbiriyle ilişkiye girdikçe, birbirinin hayatına dokundukça hayatı güzelleşir, hayata bakış açısı değişir, mutlu olmayı öğrenir falan filan ...

Bütün ilişkilerde mutlaka bir çıkar ilişkisi vardır.

Bunun adı ,illa maddi değildir.

Sevmek istersiniz, sevilmek istersiniz, birlikte güzel işler yapmak istersiniz, hayatı herkes için zenginleştirmek istersiniz....

Amaç, çoklu yani.

Ama hiçbir şey planlandığı gibi gitmiyor.

İnsanların sonsuz beklentisi ve düzeyi bitmiyor.

Bir de iletişim kurulan insan kalitesinin düzeyi var ki ,tam bir felaket!

Hani,Vedat Türkali' nin 'Bu kadar cahil ancak eğitimle mümkün ' dediği noktada olmak da ....

Beni en çok şaşırtan, okumuş, üniversite diplomasını eline almış ama sorumsuz ama cahil ama eğitimsiz ama liyakatsız insanların çokluğuyla karşılaşmak oluyor.

Yıllar, insanların üstüne giydirdiği elbisenin dolmasını sağlamıyor ne yazık ki.

Bir cahillik, bir pespayelik akıyor çoğunun üstünden.

İnsanlar, makamlara atandıklarında yeterli donanımda olmuyor, kendilerini eğitmiyor , bilgilenmiyor, araştırma gereği bile yapmıyorlar ne yazık ki.

Vasatlık diz boyu çoğunda.

Carlos Dominguez diyor ki: 'İnsanların size olan davranışları kendi değerlerini belirler , sizin değerinizi değil.'

Çok doğru elbette.

Gümüşü parlatarak altına dönüştüremezsiniz.

Yıllar geçtikçe , hayatın, yaşamanın farkına vardıkça insan çevresinde daha nitelikli, daha işin ehli insanları bulmak istiyor.

Bu kadar yalan dolana sarılmış, kalbi, ruhu kirli hiç kimseyi çevremde görmek istemiyorum.

Lütfen uzak durun.

İyi Pazarlar.