#Annelerin en güzelini bu anıyla bir kez daha anıyorum ve onu çok özlüyorum.
Annem ve 23 Nisan Anısı.....
Cumhuriyet İlkokulunda, dördüncü sınıfta okuyorum.Müdürümüz Hüseyin Yanık,sınıfa girdi ve ''Berrin,bandonun şefi artık sensin''dedi ve çıktı.
Hiç sormadan üstelik.
O yıl,bandonun kıyafeti beyaz gömlek ve lacivert etek yapıldı.Bayrama var 2 gün.O günlerde,konfeksiyon sektörü gelişmiş de değil.Öyle,her istediğinizi bulamıyorsunuz.Mefruşatçılar var ve kıyafetler dikiliyor.
Beyaz gömlek tamam ama eteğim yok ve sürekli ağlıyorum.Çünkü,bandonun şefiyim ve utanacağım 23 Nisan'da kıyafetim olmadığı için.
2 günde nasıl bulunacak etek,olanaksız bir şey.Babam,esnaf ve hiç ilgilenmez bu işlerle.Babam,yalnızca başarı belgelerini götürdüğümüzde gurur duyan bir baba.Klasik Türk babası yani.
Gözlerimin yaşı kurumuyor ve ertesi gün bayram.Gece saat dört ve bir tıkırtıya uyandım.
Annem.....
SİNGER markalı, ayaklı dikiş makinesi vardı evimizde.Makineyi pencerenin önüne çekmiş ve ayın ışığında bir şey dikiyor.
Uykulu gözlerle baktım ve yeniden uyudum.
Sabah,annem beni uyandırdı ve başımda ütülü beyaz gömleğim ve lacivert eteğim duruyordu.
O anda,bir çocuk ne hisseder?
İşte öyleydim.
Annem,beni giydirdi,saçlarımı iki yandan ördü,beyaz kurdelalarımı bağladı ve beni okula gönderdi.
Nasıl gurur duyuyorum halimle.Her şeyim tamam çünkü.
Bandonun başına geçtim ve hükümet konağına doğru yola çıktık.Nasıl yağmur yağıyor anlatamam.
Üstümüzdeki beyaz gömleklerimiz yapışmıştı ama kimse bandosunu bırakmıyor çünkü bizim bayramımız çünkü bir görevliyiz.
Şimdiki gibi,yağmur yağdı,bayram iptal olmazdı.Çünkü,bizler bayramın ne olduğunu biliyorduk.Atamızın bize verdiği bu heyecanı öldüremezdik.
Bayram boyunca yağmur yağdı ve biz ıslandık ama ne gam?
O 23 Nİsan'ı hiç unutmadım.
Fedakar annemin yaptığını kaç anne evladına yapardı ki?
Anacığım......
Sorumlu olmayı,düşünceli davranmayı,fedakarlığı hep senden öğrendik.
Bir anne daha ne kadar güzel olabilir ki!