#Hemen her evde olduğu gibi,televizyonda dizi izliyorum.Birden,görüntü değişti ve ekrana ne alaka anlamadığım bir görüntü girdi.18 Mart Çanakkale Savaşının 100. yılının üstünden tam 33 gün geçmiş,akıllarına yeni düşmüş olmalı ki,bir anma videosu girdi.
Cephelerde sevdiklerinin fotoğraflarına bakan gencecik askerler,aç'bilaç düşmana karşı koyan çocuklar....
Çok etkileyiciydi doğrusu.Ne alaka şimdi bu video derken,bir de ne görelim:Bizim,her yerden çıkan zat yine başrolde değil mi?
Üstelik de şiir okuyor.
Şehitliklere güller konuyor,torunlar mezarların başında gözyaşı döküyor.
Bunu izleyen ''Vay be,bir de vefasız derler.Üstünden tam 33 gün geçmiş ve hala anmak için kendini paralıyor koskoca başkan''diyorlar belki de.
Hele,finalde,kalpaklı Atatürk fotoğrafı yok mu?İşte tüm toplumu eriten an.
Yalnız,bu yüce insan,Atatürk'ün hiçbir resmi,gayri resmi törende adını anmıyordu ama ah bu seçimler yok mu....
Bir anda Atatürk'e sığınıyor ne hazin bir durum!
Hani,çöpe poşeti atarken,birden bir kedi fırlar ve yüreğinizi ağzınıza getirir ve de tüyleriniz diken diken olur ya!
Şiir okuyor ve sahte duygular ve sahte gözyaşları ve işin ucundaki rant insanın tüylerini ayağa kaldırıyor.
Bu kadar da olmaz ki!
Şehitleri rahat bırakın,hele Atamızı hepten rahat bırakın.
Ne oldu ''Camiler süngümüz,kubbeler miğferimiz'' şiiri?
Ne değişti de,birden Çanakkale şehitlerini anma çabasına girdi acaba?
İnişe geçilen yolda her şey mübah anlaşılan.
Şehitleri bile kullanıyor ya,PES!
33 GÜN GEÇMİŞ.KOSKOCA 33 GÜN.
GÜNAYDIN!