#Atölyemdeyim.
Bugün,Zerrin Özer'in şarkılarını dinleyeyim dedim.Şarkının birinde
'Şimdi uzaklardasın,
hayallerdesin,
rüyalardasın'diyor.
Hayatımızdan ne çok insan geldi geçti kim bilir?Kimini çok sevdik,kiminden nefret ettik.
Şarkıyı dinlerken bana gelen bir maile göz attım.Mailde diyor ki;'Şehitlerimize dua edin!

Şarkı yankılanıyot atölyemde.
Günlerdir şehit cenazeleri geliyor Afrin'den.
Şu anda kaç ana-baba,eş,kardeş çocuk için hayal oldu sevdikleri?
Uzaklarda olan sevgiliye duyulan yakarış değil şu anda şarkının bana hissettirdiği;uzaklara ne için gittiğini bilmediğimiz gencecik askerlerimize ve geride bıraktıklarına,eksik kalan yaşamlarına duyduğum his ve bu da bana acı veriyor.
Kaçı,bir genç kızın elini dahi tutmamıştır şehit olurken?Kaçı,çocuğunu kucağına almamıştır;
kaçı hayalini özleyeceği sevdaya düşmemiştir henüz?

Özlemini duyduğum ne çok insan geçti hayatımdan.Ailem,dostlarım,arkadaşlarımdan ne çoğu toprağın altına gitti. Özlemleri burnumda tütüyor her birinin.
Haberlerde alt yazı geçiyor 2 şehit,3 şehit,5 şehit......
Niye bu haberleri okuyoruz peki?
Dua isterken hiç bunları düşünmüyoruz değil mi?
Bu çocuklarımız neden şehit oluyor diye hiç sorgulamıyoruz da!
Dünden bu yana bahçede yıllardır gözüm gibi baktığım bir emanetin yok olduğunu gördüğümde içim sızladı;
Peki ya giden canlar?
Benden dua etmemi istemeyin lütfen.
Ben sorguluyorum;
'Bizim askerlerimiz ne için ölüyor!'

Şimdi uzaklardasın diyen andığım ne çok insan hayal oldu.
Değmiyor inanın,değmiyor yaşarken bunca hırslı olmaya.