#Hayatınız,saniyeler içinde değişebilir.Bir anda çakan bir kıvılcım,sizi yerle bir edebilir.
Çocukluğumda hep gittiğim bir eski pazar yeri vardı.Aktarların olduğu,bitki kokularının birbirine karıştığı,kasaplardan,ayakkabı tamircisine,naylon satandan,çerçiye,nostaljik bir dokusu ve kokusu vardı eski pazar yerinin.
Tarihi bir önemi de elbette.
Burası yapılırken,kerestelerini babam vermiş,bir katkım olsun diye.
Nurlarda uyusun,ne iyi insandı babam,herkesin saygıyla andığı.
Bu akşam çıkan yangında ne keresteleri kaldı pazar yerinin ne de dükkanları.
Onca dükkan,onca ekmek yiyen insan......
Bugün,ordan geçtim akşamüstü.Köşedeki çalışkan büfeci,yanındaki atölyeme hep malzeme aldığım Bursalı damat,ki;en büyük zarar da orda.Duvarında çocuğunun yaptığı bir resim vardı,o da yanmıştır artık.
Sıra sıra eski ve tarih kokan dükkanlar....
İnsanların canhıraş malını kurtarmasını izliyorum da....
Çaresizlik,üzüntü,yakarış,ne ararsanız vardı bu yangında.
'Cana geleceğine mala gelsin'der ya atalarımız;
Ama mal da canın yongası değil mi?
Eğer sigortaları da yoksa yandı bu insanlar,tıpkı dükkanları gibi.
Daha birkaç saat önce o dükkanların önünden geçtim,esnaflara 'İyi akşamlar'diledim,kimine de gülümsedim.
Eve dönerken,fırından sıcak pide aldım ve yiyerek yürüyordum.Tahsin'e rastladım,'Sıcak pide vereyim mi?'dedim,'Olur abla,valla uzun zamandır canım istiyordu,iyi ki sen denk geldin'dedi.
Pideden bir parça kopardım ve 'Hadi yine iyisin Tahsin,git de bir sayısal falan oyna,belki şansın döner'dedim,gülümseyerek ayrıldım yanından ama şimdi aynı Tahsin,sağa sola koşarak yanan dükkan için çırpınıyor.
Elimde pide,esnafların kaldırıma taşan sergilerini akşamın karanlığında toplamalarını seyrederek yürüdüm.
Hepsinde,evine ekmek götürmenin telaşı vardı.Bir an önce eve gitmek....
İtfaiyeler,bağırış,çağırış,her yangında olduğu gibi.
Yaşamak,bir atım kadar uzak,bir nefes kadar yakın.
Bir anda hayatınız değişebilir,tıpkı bu akşam olduğu gibi.
Evden,çıkan alevleri ve geceyi kaplayan kapkara dumanı üzüntüyle izledim.
Dışardan hala ambulans ve itfaiyenin sirenler sesleri geliyor.
Bu insanlar için bir şey yapmalı.
En azından toparlanana kadar varsa borçları ertelenmeli,maddi destek sağlanmalı.
Bize düşen insanlık görevi de bu değil midir?