#Hayat,öyle bir yolculuk ki;içinde her şeyi barındırıyor.
Bazen hüzün,bazen mutluluk,bazen de heyecan.
Hep derler ya: Ölüm de,hayatın bir gerçeği.
Haklılar elbette.Nasıl ki,doğuyoruz,bir ömür tüketiyoruz ve finalini de yaşıyoruz; canlı olmanın gereği bu.
Yarın,biz de bu dünyadan gittiğimizde,arkamızdan söylenecek çok şey olacak mutlaka.
İyilik,güzellik aslolan ve sizi unutmayacak,sizi seven insanlar....
Bazen hüzün,bazen mutluluk,bazen de heyecan.
Hep derler ya: Ölüm de,hayatın bir gerçeği.
Haklılar elbette.Nasıl ki,doğuyoruz,bir ömür tüketiyoruz ve finalini de yaşıyoruz; canlı olmanın gereği bu.
Yarın,biz de bu dünyadan gittiğimizde,arkamızdan söylenecek çok şey olacak mutlaka.
İyilik,güzellik aslolan ve sizi unutmayacak,sizi seven insanlar....
Her insanın hayatında çok önemli birileri olur.
Benim hayatımın dönüm noktası Ablamdı.
Başarılı,çalışkan,üretken,beklentisiz sevgide,inanılmaz güzel bir insandı.
Hayatı,onun kadar anlamlandıran başka birini tanımadım.
Özgürlük,enerji,bir telaşla yaşamak demekti Ablam.
Belki de,bu kadar çok koşturmaktan yorulmuştu,bilmiyorum ama dünya yüzünde,çok insana yardımı dokundu,işte bunu biliyorum.
Annem kadar üstümde emeği vardı.Eğer,bugün,bu eğitimleri almış ve bir yere gelebilmişsem,en büyük pay Ablamındır.
Ablama,şükran borçluyum.
'Her şey para değil' derdi felsefesinde.
Hiç üşenmezdi,tarlalara gittiğinde.En mutlu olduğu yerlerdi çünkü.
Ziraat Mühendisiydi Ablam.Bu nedenledir ki,Ablamın saçlarını,hep buğday başaklarına benzetirdim,rüzgârda savrulan sağa sola.
Elinin değdiği her yeri güzelleştirirdi,tıpkı Annem gibi.
Benim hayatımın dönüm noktası Ablamdı.
Başarılı,çalışkan,üretken,beklentisiz sevgide,inanılmaz güzel bir insandı.
Hayatı,onun kadar anlamlandıran başka birini tanımadım.
Özgürlük,enerji,bir telaşla yaşamak demekti Ablam.
Belki de,bu kadar çok koşturmaktan yorulmuştu,bilmiyorum ama dünya yüzünde,çok insana yardımı dokundu,işte bunu biliyorum.
Annem kadar üstümde emeği vardı.Eğer,bugün,bu eğitimleri almış ve bir yere gelebilmişsem,en büyük pay Ablamındır.
Ablama,şükran borçluyum.
'Her şey para değil' derdi felsefesinde.
Hiç üşenmezdi,tarlalara gittiğinde.En mutlu olduğu yerlerdi çünkü.
Ziraat Mühendisiydi Ablam.Bu nedenledir ki,Ablamın saçlarını,hep buğday başaklarına benzetirdim,rüzgârda savrulan sağa sola.
Elinin değdiği her yeri güzelleştirirdi,tıpkı Annem gibi.
Bugün,yine hüzün günü.
On beş koca yıl geçti üstünden.
Dün gibi,onu toprağa verişimiz.
Geride,sararmış fotoğrafları,inanılmaz zenginlikteki kütüphanesi,plakları ve anılarıyla ve içimizde kocaman bir boşluk bırakarak gitti.
Nerden duydum,nasıl duydum bilmiyorum ama Ablam evden giderken bir türkü geliyordu uzaktan.
Şükriye Tutkun söylüyordu .
Her 5 Mart geldiğinde,istemsiz bir şekilde bu türkü gelir kulağıma.
Gücü mü yetmedi,kalmak mı istemedi bilmiyorum.
İnsan,insanla çoğalır!
Benim çoğalanlarımdan biri de
Ablamı Sevgiyle anıyorum.
❤️
On beş koca yıl geçti üstünden.
Dün gibi,onu toprağa verişimiz.
Geride,sararmış fotoğrafları,inanılmaz zenginlikteki kütüphanesi,plakları ve anılarıyla ve içimizde kocaman bir boşluk bırakarak gitti.
Nerden duydum,nasıl duydum bilmiyorum ama Ablam evden giderken bir türkü geliyordu uzaktan.
Şükriye Tutkun söylüyordu .
Her 5 Mart geldiğinde,istemsiz bir şekilde bu türkü gelir kulağıma.
Gücü mü yetmedi,kalmak mı istemedi bilmiyorum.
İnsan,insanla çoğalır!
Benim çoğalanlarımdan biri de
Ablamı Sevgiyle anıyorum.
❤️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder