'Sağlık, maliyet unsuru değil, hayatin kendisidir.'

Odamın pencere pervazına yuva kuran kırlangıçların sesiyle uyanmak güne başlangıcım.
Kahvemi aldım,balkona oturdum,müziği de açtım ve hayatı seyrettim bir süre.
Aklıma,İstanbul'da,Taksim Meydanında Sığırcık kuşlarının yaptığı o muhteşem gösteri geldi bir anda.
Evimin karşısı okul.
Kırlangıçlar,yavrularıyla seremoni yapıyor küçük bir grup olarak okulun bahçesinde.
Kumrular da,bir başka misafir.
Yeni yavrular çıkardı balkon kapısının üstünde.
Onları da seyrettim bir süre.
Yeni doğanlar ve ölenler arasında bir döngü yaşıyoruz.
Hayat deniyor buna.
Kuşlar,insanlar,doğa....
Derin bir karamsarlık ve mutsuzluk sarmalındayız uzun süredir.Ben de,payıma düşeni alıyorum elbette.
Kaygı çok,süreç belirsiz.
Devletin koruması gereken vatandaş düşünceli.
İBAN vermek ne ola ki,diyorum ve aklımda sorular sorular...
Bütün dünya,milyarlarca dolarlık paketler açıklıyor,vatandaşına güvence veriyor,bizim ülkemizde,payımıza düşen İBAN numarası.
Şunu anlamıyorum:
Yazlık, kışlık saraylar,ultra lüks araçlar,özel uçaklar
Suriyelilere akan 40 milyar dolar milyar dolar bulunuyor;40 bin $'a Hermes çantalar alınıyor,para var ama vatandaşa gelince delik cebinizde ne kaldıysa,pamuk eller cebe deniyor ya!
Satın bunları,Diyanet İşleri Başkanının altındaki 1 milyonluk Mersedesi de çekin,Kızılay'ın götürdüğü paraları da toplayın,işsiz bıraktığınız,vatandaşa dağıtın.
Gözümüzün içine baka baka,bunu yapabiliyorlar ya!

Kırlangıçlar gitti,anne kumru yavrularını besledi.
Peki ya bizler!
Günün geri kalanı ne yaşanacak?
Milyon dolarlık villalarda oturan sanatçıların,siyasilerin sözünü dinledik ve evdeyiz ama onlar gibi kaygısız değiliz.
Gelecek faturalar nasıl ödenecek,çekilen kredi borçları ne olacak,tencere nasıl kaynayacak hükümet düşünüyor mu?
Faturaları öteletmek yok,faizleri indirmek yok,bankaların önüne attılar vatandaşı, 6 aylık ötelemeye bindirilen faiz oranları düşündürücü,işsizlik had safhada.
Devler,vatandaşı koruyacağına,İBAN vererek yardım istiyor.
Cidden yeter artık.
Televizyonu izlemiyorum artık.18 yıllık AKP-MHP Hükümetinin hiçbir bireyini görmeye tahammülüm yok.

Herkes,kendi yalnızlığında boğuluyor sanki.İletişim kurduğum herkeste bir kaygı,bir mutsuzluk,bir yalnızlık var.
Çoğalamıyoruz artık konuşarak.
Bencillik çok,beklenti çok,
Biri de çıkıp sormuyor ki:
-Bugün nasılsın?
-Sen,bu konuda ne düşünüyorsun?
-Sen de istiyor musun?

-Bir şeye gereksinmen var mı?
Varsa yoksa,kendi istekleri,kendi beklentileri.

Aklıma, Cemal Süreya'nın şiiri geliyor bir anda:
Hayat kısa kuşlar uçuyor.…
........
........
Şiirin gerisini de siz okuyun.