Belgeselleri seviyorum.

Fillerin yolculuğunu izlerken düşündüm de : Şu insanoğlu ne vefasız, ne nankör, ne saygısız ,ne hain oluyor diye.

Filler, sıcak Afrika habitatında, su ve ot bulmak için yüzlerce km. yol katediyor ve birliklerini asla bozmuyorlar.

Birbirlerine o kadar sıkı sıkı sarılarak , koruyarak yürüyorlar ki, insanın hayran olmaması mümkün değil.

İnsanların dünyasında, böyle bir yolculuğa rastlamak mümkün mü?

Ellerinden gelse birbirlerinin gözünü oyacaklar, o derece düşmanlar.

Filler dedim de...

Atalarına son derece bağlıymış filler.

Yolculukları sırasında ölmüş bir fil'in kafatasının başına geldiler, tek tek dokundular hortumlarıyla, başında gözyaşı döktüler ve yola devam ettiler.

Ama bunu, yavru ve genç fillere de öğrettiler.

Öğrensinler ve atalarını unutmasınlar diye.

Peki, bizde durum ne?

Latin Alfabesine geçince dedelerinin mezar taşını okuyamadıklarını söyleyen kıt akıllılar var biliyorsunuz.

Sormak gerek; Yavrum, sen en son ne zaman dedenin mezarını ziyaret etmiştin de, taşta yazılanları okuyamadın?

Mezarın yerini biliyor musun acaba?

Hayatları yalan, sahtekârlık, cehalet üstüne kurulu.

Şu filler kadar olamıyor insanoğlu.

Vefa, bir semt adı oldu uzun yıllardır.

Herkesin bir bahanesi var.

Kim önemsiyor ki, geçmişini, atasını?

Tüm ifadele