Bugün Pazar...
En sevdiğim gün.
Bugün, Annemi ve Babamı andım şarkılar eşliğinde.
Bir yandan da ,çevremde yaşanan mutsuz evlilikleri sorguladım.
İlişkilerde özen de yok artık.
Eskilerin, öyle aşk evliliği falan pek yoktu elbette. Kimi, görücü usulü, kimi beğenerek evlendi o yıllarda.
Babam, çok titiz bir erkekti ve Annem de çok idareci bir kadın.
Bu sabah Annemi ve Babamı andım dedim de;
Bazı sabahlar Babam kahvaltıda Yumurtalı Ekmek isterdi ve Annem de hiç üşenmeden yapardı.
Ben de, bu sabah kahvaltıda Yumurtalı Ekmek yaptım ikisini de anarak.
Şimdiki evliliklerde bu özeni görmüyorum.
Oysa, ilişkiyi diri tutan küçük dokunuşlardır.
Aile, kahvaltı masasına da, akşam yemeğine de birlikte oturur.
Bizde böyleydi.
Yok öyle, herkesin bir tepsiye yemek alıp odasına çekilmesi.
Böyle aile olunur mu?
Bizler, ebeveynler olarak çocuklarımıza örnek olmalıyız.
Çocuklarımız, elimizdeki hamur ve biz nasıl şekil verirsek o kalıba girer.
Son dönem ailelerini, çocuk yetiştirme konusunda çok başarısız buluyorum.
Z kuşağı denen gençler, son derece saygısız, bilgisiz, okumayan, araştırmayan bir nesil şu anda.
Anne- Babanın birbirine tutumu, aile birliğinin dağınıklığı çocukları da olumsuz etkiliyor ve savrulan bir gençlik yetişiyor.
Eskilerin döneminde, boşanma pek yoktu, normal de karşılanmıyordu sanırım ama günümüzde bu algı da değişti.
Eğer anlaşamıyorsan, sevmiyorsan, istemiyorsan boşanacaksın.
Nedir bu çiftler arasındaki birbirine eziyet durumu cidden anlamıyorum?
Bu kadar mutsuz, birbirinden kaçışlı ilişki olur mu?
Ortada bir sorun varsa çözmelisiniz, yok; eğer çözemiyorsanız da bırakın birbirinizin yakasını gitsin.
Nereye baksam, mutsuz insan topluluğu.
Kararlı olmak zor değil aslında .
Yıllar geçiyor ,huzursuzlukla boşa geçen yaşamları görüyorum da....
İnsanlar, neden kendisine bu kadar eziyet eder ki?
Yollar, yürüyerek aşılır oysa.
Hayat da ,tıpkı bir makale gibidir.
Bir öyküdür herkesin yaşadığı.
Giriş- Gelişme- Sonuç!
Ve yazanı sensin !
Yaz o zaman!
İyi Pazarlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder