Bugün Pazar...

En sevdiğim gün.

İnsanız, duygularımız, hassasiyetlerimiz, karşımızdaki sevdiğimiz ve önemsediğimiz insanları hoşgörmek için bahanelerimiz var.

Peki neden?

Oysa, ilişkiler, sevmelerimiz, anlamamız, saygımız karşılıklı değil midir?

Kendimize yapılmasını istemediğimiz her şeyi karşımızdaki bize yapıyorsa neden hoşgörelim ?

Karşınızdaki kişinin sıfatı her ne olursa olsun; eşiniz, sevgiliniz, kardeşiniz, çocuğunuz, arkadaşınız ya da Anne- Babanız...

Ne fark eder?

Siz ona aynı şeyleri yapmıyorsanız, karşınızdaki de size bunları yapamaz, yapmamalı.

Hayatımızdaki kişileri bir türlü çıkarmayı başaramıyoruz ve haklı görmek için sürekli bahaneler üretiyoruz, bir gerçek.

İnsanların bu kadar mutsuz olmasının altında yatan etmenlerden biri de budur diye düşünüyorum;

Vazgeçmeyi bilmemek!

İnsan hayatı, bu kadar ısrarcılık için kısa değil mi?

Bırakın, giden gitsin, kalan kalsın hayatınızda.

Baktınız olmuyor ,

Bakmayın o zaman.

Ne demiş Cemal Süreya;

Hayat kısa

Kuşlar uçuyor.

İyi Pazarlar....

Tüm ifadeli