Bugün, bayramın ikinci günü.

Balkona çıktım biraz nefes alayım diye, bir ses duydum:

'Kedicik, inan ki yanımda şekerden başka bir şey yok. Çok mu acıktın? Valla olsa verirdim.Biz eti nerden bulak' diyordu ve çıkınını açtı, içinden şekerleri çıkardı kedinin önüne koydu.

Kedi bu, mama varken şekeri ne yapsın?

Kaldı ki; köpeklere ve kedilere tatlı verilmez diye bilinir.

Kadın da nerden bilsin?

Kendince iyilik yaptığını sanıyor.

Ama iyi her yerde iyidir.

Kadının, kedi ile konuşmasını izledim bir süre.

Kedi de, kadına bakıp ' Ne diyor bu kadın mı?' dedi; yoksa, ' Kadın, ben kediyim ,şeker yer miyim, bana vereceksen mama ver ' mi dedi bilemem ama kadın, şekerleri soyup soyup kedinin önüne koyuyordu.

Oysa kedi, az daha gitse, bütün mahallenin kedilerini doyuracak yemek verdim biraz önce.

Kadının terliklerinin de her biri bir yerdeydi.

Çıplak ayakla, sokağa basması da ayrı konu elbette.

Bizler, günde sayısız kere el yıkarız. Ayakkabıların ise sokağın kirini eve taşıması mümkün mü?

Hangimiz daha mutlu acaba?