Bugün Pazar.

En sevdiğim gün.

İnsana inancını kaybetmek....

Şükrü Erbaş'ın şu şiirine denk geldim de...

İnsanlara inancı kaybetmenin hayattaki duruşu ne kadar etkilediğini bir kez daha anladım.

Mutluluk, mutsuzluk, heyecan, coşku, hüzün, beklenti ...

Hepsi, insanların birbiriyle ilişkisine bağlı.

Çevremizdeki insanlara ne kadar güven duyuyorsak, ne kadar inanıyorsak, ne kadar seviyorsak o kadar değişiyor ruh halimiz.

Karşındaki insanlara inancını yitiriyorsan eğer ya dirayetli oluyorsun ya da yana yana küle dönüyorsun.

İnsan bencil, insan yalancı, insan sahte bir varlık.

Yani; çoğunluk.

Hiç mi iyisi, güzeli, dürüstü, inceliklisi yok?

Var elbette.

Ama coğrafyanın kader olduğu bir dünyada eşine az rastlanır bir durum bu.

Anlamamak değil bu

Can sıkıntısı değil bu.

İnsana inanmamak

İnsana güvenmemek.

İyi Pazarlar...