#Bugün pazar...

En sevdiğim gün.

Yarın 14 Şubat.

Sevgililer Günü.

Sevgi, bir güne sığdırılmaz elbette ama bir günü, karşılıklı özelleştirmek de hoş olur yani.

Sevgi neydi?

Bu sorunun yanıtı ; ünlü' Selvi Boylum Al Yazmalım' filminin repliğiyle hafızalarımıza kazınmıştı.

Emek vermediğiniz her şey bir gün biter.

Çiçeği sulamazsanız kurur, ağaç ölür, insan gider.

İlişki dediğimiz şey, karşılıklı sevgiyle başlar.

O ilişki beslenmezse, yeterli özen gösterilmezse kaçınılmaz süreci de yaşarız.

Sevgililer Günü, insanların birbirine en özenli hallerini gösterdiği bir dönem.

İnsanın kalbinin pıt pıt attığı, bütün hücrelerinde sevgi pıtırcıklarının coştuğu bir dönem ve gerçekten de yaşamak gerek bu süreci.

Sevginin simgesi, illa ki, 'Kırmızı Gül'.

Kalbimizi, akan kanımızı, delice coşkuyu mu anlatmaya çalışır o kırmızı gül bilmem ama tek bir gül'ün 30 TL. olduğu düşünülürse, biraz masraflı mı geçecek nedir bu yıl?

Sevgi, karşılıklı yaşandığında çok daha anlamlı elbette.

Genel olarak, kadınların erkeklerden beklentisi hali öğretilmiş olsa da, bir kadın neden sevgilisine kırmızı bir gül almaz?

Ya da, yemeğe götürmez.

Neden, sürprizleri yapan hep erkek olmak zorunda?

İlişkiyi beslemek denen şey, gizli ayrıntıdadır.

Küçücük dokunuşlardır ilişkiyi özel kılan.

Her insan, kendine önemlidir.

Kendini seven, kendini değerli kılan kadın ya da erkek, hayata başka bir gözle bakar.

Sevgiye özenli insan, mutlu insandır.

Bir erkeği ya da bir kadını sevmenin güzelliğini yaşamanız dileğiyle.

Aydınlık, güneşli, duygularınızın sıcacık olduğu bir pazar günü olsun.

Ben, güne her pazar olduğu gibi, sabahın köründe, fırından sıcacık ince tırnak ekmeğimi almaya giderek başladım.

Sokaktaki Kumruları, serçeleri izledim bir süre.

Üreme mevsimindeler, birbirlerine kur yapmaya da başlamışlar.

Arada, kavga da etmiyor değiller hani ama hayat bu.

Bazen kavga, bazen mutluluk, bazen küsmeler, bazen sevişmeler....

Hepsinin yeri ayrı.

Birazdan, kahvemi de içeceğim.

Tadında yaşamayı bilenlere selam olsun.

İyi Pazarlar....