Hayat, biraz kişiye, biraz da yolunuzun kesiştiği aklı selim, öngörülü, hayata güzel bakan insanlarla zenginleşir.

Çevremdeki insanların çoğu beni yoruyor,bu da bir gerçek.

Bu Begonviller, sokağımı güzelleştirme çabamın eseri.

Ben yaptım, çevremdeki tüm olumsuzluklara, sokağımdan geçen, aklı vandallıktan öte çalışmayan insanlara rağmen, ben yaptım.

Begonvillerimi, insanlardan korumak için tellerin içine hapsettim.

Her geçen, dallarını kırıp evine götürüyordu.

Sanki, mevsimi, sanki dalından bitermiş gibi.

Hani insan, bir noktaya gelir ve 'Yeter artık' der ya!

Begonvillerin, her dalı kırıldığında üzülmekten bıktığım için, masraf yaptım ve çiçeği koruma altına aldım.

Bu ne işe yaradı diye merak edebilirsiniz?

Dün, önceki gün, kadınlar ellerini tellerin içinden sokup çiçekleri koparmaya çalışıyordu.

Daha ne yapayım çiçekleri korumak için, daha ne yapayım?

İnsan, şu güzelliğe kıyar mı?

Ben, sokağımı korumak ve güzelleştirmek için çabalıyorum.

Yıllardır, sokağımdaki düzenleme için belediyeye gidiyorum, görüşüyorum ama sonuç sıfır.

Olmaz!

Vizyon sahibi insanlarla iletişim kurmam gerek ama karşımda muhatap bulamıyorum.

Daha ne yapayım bilmem?

Ama yolumdan dönmeyeceğim elbette.

İnsanlar, doğayı katleden Demirören, 5'li çete ve bu hükümete karşı savaşırken, ben bir avuç sokakta mı başaramayacağım?

Yaparım!