Bugün Pazar...

En sevdiğim gün.

Bernard Shaw demiş ki:

Bütün zekamı, yeteneğimi, şöhretimi, eserlerimi, akşam eve zamanında gelip gelmeyeceğimi merak eden bir kadın için feda edebilirim.

Ne kadar da iddialı bir söz bu ama

Bernard Shaw gibi dünya çapında bir yazar bunu söylüyorsa, illa ki bir bildiği vardır.

Merak...

Hayatınızda , sizi merak eden birinin varlığının olması ne güzel bir duygudur.

Merak eden ve merak edilen olmak da apayrı bir haz elbette.

Hep derim; kapıyı çaldığınızda bir açanın olması, evden yükselen yemek kokuları, birlikte içilen çayın kahvenin verdiği mutluluğu hiçbir şey vermez insana.

Kıymetini bilmiyoruz bunların; vakit geçince anlıyoruz da birlikte olmayı ama çoktan giden gitmiş oluyor hayatımızdan.

Odaklandığımız önceliklerimiz yüzünden oluyor hep bunlar.

Oysa hayat, duygularımız ötelendikçe her şeye geç kalıyoruz.

Hep yanımızda kalacak sandıklarımıza en son ne zaman söyledik;

Bugün nasılsın, özledim, iyi ki varsın, yanındayım, seni merak ettim, iyi misin, eline sağlık, üzülme, ben varım,seni seviyorum demeyi .

Erteledik ya da erteliyoruz değil mi?

Hayat, ertelemeyi affetmiyor oysa.

Bir varsın, bir yoksun!

Bernard Shaw, evdeki bekleyen kadın için her şeyini feda edebilir elbette ama bekleyen için de beklenecek kadar özel olması gerekir karşısındaki kişinin.

Fedakârlık lafla olmaz.

Her şey karşılıklı.

İster sevgili, ister eş, ister dost- arkadaş, isterseniz aile bireyleri...

Hiç fark etmiyor.

Her ilişki özen ister. Kapının önü de arkası da aynı heyecanı duymalı, aynı özlemi yaşamalı, aynı özende olmalı.

Tek taraflı, bir yere kadar çünkü.

Sevmek, İstemek, Yapmak!

İşte bütün mesele!

İyi Pazarlar...