#Bugün,günlerden Annem.
Sabah,saat 4.de,bahçeden gelen bir kuş sesine uyandım,bir daha da uyumadım.
Kuş,öyle güzel ötüyordu ki,biliyorum,bahçemizdeki en küçük serçe kuşuydu öten.
Pencerelerin arasından sızan gecenin karanlığının,günün aydınlığına dönüşünü izledim.
Bahçeye indim,annemin çiçeklerini seyrettim uzun süre.
Tam 4 yıl oldu bugün,annemin ayak sesleri avlumuzu terk edeli.
Annemin sesi yok,bahçemizdeki gülüşü yok,her daim hüzünlü bakan buğulu gözleri yok artık hayatımızda.
Herkesin annesi kendine özeldir elbette.
Annem......
Hayatı hep acıyla geçmiş ama hep direnmiş güzel kadın.
Başımı nereye çevirsem,avludaki ayak izlerini arıyorum.
Ölüm,bir gerçek ama kabullenmek öyle zor ki......
Anacığım; ne kadar akıllı,ne kadar hayata duyarlı,ne kadar merhametli,ne kadar bilge ve ne kadar özel bir kadındı.
Bugün vakit,Annem vakti!