#Geçtiğimiz yıl,tam da bu zamanlarda Kars'ın Selim İlçesi-Laloğlu Köyündeydim.
Zaman,nasıl da hızlı akıyor.
Bir öğretmeni gördüm haberde,çocuklar için bot toplayan,üst baş alan.Ne de takdir edilesi bir çabadır bu.
Ben,öğretmen değilim.Sade bir vatandaş olarak,izlediğim bir videodan yola çıkarak düşmüştüm Kars yollarına.
Çocuklar oyuncak istiyordu ama ben bununla yetinmedim elbette. Arkadaşlarıma,dostlarıma haber saldım,yetkililerden yardım istedim.
Yardım eden de oldu,etmeyen de çoğunluktu ama ben yılmadım.
Sırf çocuklar mutlu olsun diye koştum kırık ayağımla Kars'a.
Çocukların,heyecanını görmek,onlarla oyun oynamak,bir dünya sunmaktı amacım giderken.
Giden benle,dönen ben aynı değildim.
Bir amaç uğruna yaptığım güzellik,bana zaman zaman üzüntü dönüşlü olsa da,çocukların gülüşlerini görmek,bana sarılmaları,oynadığımız oyunlar çok güzeldi.
Bir nefes olmaktı amacım.
Bilmem ki,o çocuklar şimdi nerdeler?
Hangisi,sınavlarda iyi bir sonuç aldı ,hangi liseye gittiler,başarılı oldular mı,bilime,sanata,spora yönelen oldu mu bilmiyorum?

Zaman dediğimiz şey,ne kadar da çabuk geçiyor.
Dün,bu zamanlar Kars'ta nefes alıyorken,aradan koskoca bir yıl geçmiş.
Bu yolculukta,başlangıçtan bitişine kadar çok sıkıntı çektiğimi söylemeliyim.Tren yolculuğu bir kabustu.Kaldığım yerlerin koşulları çok kötüydü.Mesafelerin bana yüklediği o anları asla unutmayacağım.
Her şey çocuklar içindi elbette,gerisi hiç önemli değil.
Güzel insanlarla da tanıştım .Bana yardım edenlerin insan sıcaklığı da vardı.
Kars yöresinin ürünlerinin lezzeti,doğal güzellikleri,kazık atmaya çalışmayan esnafı unutulur mu?
Ama o köyü hiç unutmayacağım.
Bir daha yolum düşer mi?
Hayır!

Kaz Ciğerini ve kaz yemeklerini yemeden döndüm ya!
Belki bir gün,bunları tatmaya yolum düşer,belki! ❤️