#İş güç,bir koşturma bir telaş derken,insanın gözü bir şeyi görmüyor.
Oysa,mevsimler geçiyor,yazdan sonbahara,sonbahardan kışa dönüyor hayat.
Nicedir,etrafıma bakmıyorum derken,bu ceviz ağacını gördüm.
Sonbahar'ın bütün renklerini içinde saklıyordu.
Çok sürmez,bütün yapraklarını döker ve çıplak dallarıyla başbaşa kalır ceviz ağacı,tıpkı diğer ağaçlar gibi.
Ceviz ağacını görünce,aklıma birçok yaşanmışlık düştü.
Kızımın,7 yaşındayken,okuldan dönerken,bağıra çağıra Cem Karaca'nın
-Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkında
Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında
şarkısını söylediği günleri anımsadım örneğin ve gülümsedim. :)

Merdivenleri ağır ağır inerken,dilime başka bir şarkı düştü:
Bir Yıldırım Gürses şarkısı:

Düşen bir yaprak görürsen
Beni hatırla demiştim
Biliyorsun seni ben
Sonbaharda sevmiştim
Her sonbahar gelişinde
Düşen sarı yapraklarla
Kuru dallar arasında
Sen gelirsin aklıma.

Bilmem ki,kaç kişinin hayalinin finalidir düşen son yaprak ama günler,aylar,yıllar geçiyor;ömürler bitiyor ve hala sonbaharın,kışa döndüğü bu günlerde,geçip giden zamanları fark etmiyoruz.
Sanki,bir daha bu günleri yaşayacakmışız gibi!

Ceviz Ağacını izleyeceğim,son yaprağını dökene kadar.
Bir umut, belki son yaprağı kendine saklar ağaç.
Tıpkı,O. HENRY'nin ' Son Yaprak' öyküsünde olduğu gibi.
Belki de,biri son yaprağın düşmesine engel olur,belki!

Ömür geçiyor,kuşlar uçuyor ve hazan mevsimi ,yerini gri ,kasvetli günlere bırakıyor.
Son yaprak düşene kadar.....❤️