#Şarkıların içinden geçtiğiniz zaman,illa ki,birkaç şarkı herkesin içinde bir sızı bırakır.

Bugün,bütün dönemlerin en özel şarkılarından biri,Feridun Düzağaç'ın 'Alev Alev' şarkısı kulağıma geldi ama başka sanatçıdan.
Röportajını da okudum ama haklılık payını da bulamadım Feridun Düzağaç'da.
Bu şarkı,onunla özdeş değil miydi?
Ne gerek vardı ki?
Ebru Yaşar denen şarkıcı seslendirmiş ama böyle bir şarkı,nasıl olur da,bu kadar kötü okunabilir anlamak mümkün değil.
Severek dinlediğim bir şarkıdır ama şarkıdan soğudum inanın.
Şu cover şarkılardan oldum olası haz etmiyorum.Lütfen,böyle özel şarkıları herkese vermeyin.
Alev Alev'i rahat bıraksalar iyi olurdu ama...

Ve Sezen Aksu elbette.
' Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler ' dediğinde,hangimizin içinden keşkeler,pişmanlıklar geçmiyor ki?
Hep söylüyorum,en tehlikeli sözcük 'Keşkedir'
Vakit geçtikten sonra pişman olmak neye yarar?
Yapmak isteyip de yapamadıklarımız,söylemek isteyip de söyleyemediklerimiz,gitmek istediğimiz yerler,hayallerimiz,ertelemelerimizin sonu hep Keşke olmuyor mu?
'Onu da yapsaydım,bunu da söyleseydim,,oraya da gitseydim' diye diye ömür geçiyor.
Arkanıza bir de bakmışsınız ki;yıllar akıp gitmiş,dilinize 'Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler' şarkısı düşmüş.
Gençlik yıllarınızda fark etmediğiniz hayatı kaçırdığınızda,birçok şey için de geç kalmış oluyorsunuz.
' Kalanı kurtarmalı ' derim ,demesine de,yine vakit geç oluyor bazen.
Oysa;gidilecek ne çok yer,görülecek ne çok yeryüzü,keşfedilecek ne çok şey ve insan var hayatta.
Vakit mi yok,bir telaşa mı düşüyoruz yoksa,hep en iyi bildiğimiz ertelemeye mi yöneldik bilmem ama ömür geçiyor,kuşlar uçuyor.....
Seyirci mi olmalı,kuşların kanatlarına mı takılmalı?