6 Şubat depremini unutmuyor ,unutturmuyoruz.

Hayat, bir dolu sorunla dolu elbette hepimiz için ama yaşadıklarımızdan gerekli dersi çıkarmazsak , bundan sonraki yaşayacağımız her felakette o ağır bedeli öderiz hem bireysel bazda hem de toplum bazında.

Acı çekmek,şarkılardaki özgürlüktür ama gerçek yaşamda acının karşılığı ağıt, gözyaşı, ömür boyu geçmeyen yaradır, özlemdir.

Hatay' da, 6 Şubat'ta yaşanan depremde çöken ve içinde 51 insanın öldüğü Cemil Çapar Apartmanının müteahhiti tutuklu Mehmet Özkan , mahkemede ' Teslim etmem gereken devlet ihale işleri ve TOKİ' ler var,beni serbest bırakın' diye sızlanıyor da,

o binada 51 kişi ölmüş ama bazılarının bedenleri hiç bulunamamış peki neden?

Çünkü; kolonlarının kesildiği söylenen apartman, deprem başladığında 8 saniyede yıkılmış ve deprem sonrasında çıkan yangında çoğu beden yanmış ,işte bu nedenle bulunamamış.

Şimdi sormak istiyorum;

Bu müteahhite , devlet nasıl ihale verdi ,halkın ucuz konut dediği TOKİ' ler nasıl emanet edildi?

51 insanın ölümüne neden olan Mehmet Özkan, salıverilecek ve inşaatlara kaldığı yerden devam edecek öyle mi?

Arkasına hukuku,bürokratları, bakanları ve AKP' yi alanlar ceza almadan her şeyden sıyrılıyor bu ülkede.

Ölenler de öldüğüyle kalıyor.

Ne âlâ memleket!

O binada ölenlerin yakınları umarım bu işin peşin bırakmaz da,bu kişi gerekli cezayı alır ve ömür boyu ordan çıkamaz.

Nasıl bir ahlaksız ülke olduk böyle.

Adamda ,hiç mi vicdan sızısı olmaz da hala kaldığı yerden devam etmeyi talep edebilir?

Yazıklar olsun!