Bugün Pazar.

En sevdiğim gün.

Sabah perdeyi açtım, karşımda doğan güneş.

Dejavu yaşadım desem yeridir.

Birkaç yıl önce, Side' de, otelin perdesini açarken de güneşin aynı doğuşu saatleriydi belli ki.

Karşımda deniz, güneşin denize vuran beyazımsı ışıltısı.

Ama burası Side değildi. Karşımda, yine güneş vardı var olmasına da, her taraf beton yığını apartmanlar ...

Denizin özlemi.

Hep yarınlara ertelediğimiz ne çok şey var değil mi?

Gidilmemiş yerler, söylenmemiş sözler, özlem kokan tümceler, ötelediğimiz sarılmalar....

Sanki, bu dünyanın başkası varmış gibi erteledikçe erteliyoruz içimizden geçen her şeyi.

Aklımıza düşüyor özlediğimiz birileri örneğin ; ' Birazdan ararım, elimdeki işi bitireyim de öyle arayayım, akşam arayayım ' diye diye erteliyoruz , sonra üstünden saatler, günler, haftalar geçiyor ve unutuyoruz.

Ta ki, bir haber alana kadar.

İnsanın en iyi yaptığı şeydir kendini kandırmak.

Sanki sonuç değişirmiş gibi.

Yaşadığınız sürece varsınız siz de diğerleri de.

Ayak iziniz var olduğunuz sürece değerli, değerlisiniz.

Ve o süreçte, çevrenizdeki insan kalabalığıyla çoğalıyor ya da eksiliyorsunuz.

Birilerine dokunmak, iyi duygular oluşturmak önemli.

Karşınızdakine kötücül şeyleri de hissedebilirsiniz elbette.

İçinde tutmak kadar zor bir şey yok şu dünyada

Kızdınız mı, öfkelendiniz mi, sevdiniz mi, sarılmak mı istiyorsunuz;

Yapmalısınız!

Duyguların dışavurumu önemlidir, rahatlatır insanı.

Başka bir dünya yok.

Öte dünyada görüşürüz diye bir şey de yok.

Boşuna kendinizi kandırmayın.

Söylenecek her şeyi yaşarken halledin.

Ötesi ....

Pişmanlık ve keşkeler olmasın da.

İyi Pazarlar...