#Ataol Behramoğlu der ki şiirinde:
''Bana bir sigara verin,Annem öldü.''

Anneme.........
Dışarda gün ağarıyor.Bir kaç saat sonra,o güzel insanı toprağa vereceğiz.
İnsanın annesini kaybetmesi,canından bir parçanın daha kopmasına bir şey yapamaması ne acı.
Ev,dolup,boşalıyor.Herkes ''Ne kadar güzel bir kadındı.Ne kadar kibar,ne kadar hatırşinas,ne kadar....''diye beni ve kardeşlerimi doğuran o güzel kadını anlatıyor.
Daha birkaç gün önce elini tuttuğumda sıcacıktı.
''Anne''dediğim o insanı,morgda buz gibi elleriyle buluyorum.Öpüyorum,dokunuyorum ama bana ses vermiyor .
Tek dayanağımızı da kaybettik artık.
Oldu mu şimdi Rukiye Sultan?
Bu kadar kolay mıydı bizi terk etmek?
Biz de anne-baba olduk ama büyüdük mü de,bizi bıraktın?Belki sana daha çok gereksinmemiz vardı?
Babam gitti,kardeşlerim gitti,şimdi sırası mıydı gitmenin?
Diğer çocuklarını da özledin biliyorum.Yoksa,sürekli bağırır mıydın ''Nevin,Vedat,Rifat''diye.

Artık''Nerde kaldı kahve''demeyecek misin yani?''Yine mi şekersiz kahve?Bari bir çikolata verin de''demeyeceksin. Birlikte çok sevdiğin Volkan Konak şarkılarını da dinlemeyeceğiz.
''Annesinden akıllı kızım ''diye,Öykü'yü de sevmeyeceksin.
Kızım,kollarını açarak''Anneanneciğim''diye de koşup,sarılmayacak sana.Her zamanki oturduğun koltuğun da boş mu kaldı şimdi?
Niye Anne?
Ya biz, geride kalanlar ne olacak?Kızımın bir derdi olduğunda kime soracağım,hayatla mücadele ederken kime danışacağım şimdi?
Dilimizde ''Keşkeler'' geride yaşanmamış, eksik yıllarla kalacağız.

Anacığım,bende ve kızımda emeğin çok büyük.Bunu asla ödeyemem.
Gidişin içimizi acıtıyor.Canımızı çok yaktın Anne.
Az sonra seni ellerimizle toprağa koyacağız.
Biraz daha kalsaydın olmaz mıydı?
Neydi acelen?