#Bizlere hep öğütlenen bir şey var;''Zamanla geçer.''
İyi de tam 20 gün oldu.O,zaman dediğiniz şey ne zaman gelecek?
Bunlar,insanı avutma sözleri inanın.Zaman elbette geçiyor bir şekilde.Yemek yiyorsunuz,televizyon izliyorsunuz,sosyal hayatınız oluyor.
Her gün güneş doğuyor,ay yükseliyor.
Dışarda hayat devam ediyor ama sizdeki devamlılık aynı paralelde gidiyor mu acaba?
Acılar,sevinçler insanlar için elbette.Sevinçleri belki daha kolay unutuyoruz ama anılar,eksik kalan yaşanmışlıklar insanın içine taş gibi oturduğunda zaman dediğiniz şey o kadar da kolay geçmiyor emin olun.
Pişmanlıkların,söylenmesi hep ertelenmiş sözcüklerin yükü öyle ağır ki.....
Vakit varken söylemeli insan ve tüketmeli duyguları.
Geç kaldığınızda ne oluyor biliyor musunuz?
Bir daha onu görmeyeceğiniz duygusunun verdiği ağırlık,gözlerine bakamamak,elini tutamamak,evdeki nefesini bir daha hissetmemek insanın acısına acı katıyor.....
Yarım kalan yürüyüş demeli belkide.
Herkesin yaşamında mutlaka bitmemiş öyküleri vardır.
Yaşam,doğumla ölüm arasındaki boşlukların doldurulması.
Hırslar,öfkeler,kızgınlıklar,kırgınlıklar......
Eli,elinizden düştüğünde hiçbir önemi kalmıyor geçmişin.
Birbirini üzmeden,kırmadan yaşamalı hayatı ama bunu başarmak öyle zor ki.
Dün,çatıdaydım,bugün bahçede.Yokluğu öyle sinmiş ki her yere.
Saksıdaki çiçekleri kurumuş örneğin.Ağaçlar,dallarına kırgın.Turunçlar,küçük bir yuvarlağa dönüşmüş,kurumuş,portakal ağaçları yapraklarını bükmüş.
Her bir çocuğuna ektiği ağaçlara dokunuyorum.Kimini Nevin diye seviyorum,kimini Vedat diye.Kimini kokluyorum Rifat,kimini Nesrin.....
Böyle geziniyorum amaçsız, gezdiği yerlerde.Ama biliyorum içimde derin bir hüzün var.
Benimki nerde diye aranıyorum.Doğru ya! benim ağacım bir sarmaşıktı,mor çiçekler açan.
Ne kadar da kızmıştım oysa.''Herkese ağaç diktiniz benim niye yok'' diye.Oysa yanıtını biliyordum.Benim ağacım kesilmişti ama hırs bu ya,bahçenin en yabani bitkisini sahiplenmiş ve ''İşte bunu adı benim''demiştim.

Yaseminlerin çiçek açma vakti de değil. ama iyi bakarsam,bu yıl açarlar mı yine sarı sarı?

Küçükken düştüğümde,dizim kanadığında üflerdin,öperdin ve anne kokusuyla geçerdi.
Şimdi de canım yanıyor,neden yoksun Anne?