#İnsan,acı yaşarken bir yandan da gülümseten şeylerle karşılaşıyor böyle günlerde.
Tam 1 aydır,annemin evi dolup,taşıyor sevenleriyle.Bir insan,bu kadar mı sevgiyle,iyilikle anılır.....
Ben ölsem,arkamdan bu kadar güzel anan olur mu bilmem?Hele ki,sosyal medyada duyulsa,arkamdan yazılacakları düşünemiyorum bile.Hatırı sayılır kin besleyenim var çok şükür.Kimseye kabalık etmiyorum oysa.İnceden veriştiriyorum nezaketle.
O kadar. 

Annem dedim ve geçen gün yaşadıklarımız:Annemi çok iyi tanıyan çocukluk arkadaşları,komşuları,dostları geliyor ve sürekli,annemin çok güzel bir kadın olduğundan,asaletinden,vakur duruşundan söz ediyorlar.
Hatta biri,evlenirken saçlarını yapmış.O zamanlar maşa olmadığından,dolma oyacağı ısıtılarak saçları buklelenmiş kömür ateşiyle dolu mangalda.Saçlarına pırlantadan kolye yapılmış,taç niyetine.Uzun da bir gelin teli.
Ne zenginlik görüyorsunuz.Şimdilerde,uyduruk bir taç var saçlarda.Ne gelin teli takılıyor ne de o özen gösteriliyor gelinlere.Boya küpüne girip,çıkarıyorlar kadınları.Nerde kaldı o doğal güzellik?

Neyse,bize döndü ve''Çocuklar,anneniz öyle güzel bir kadındı ki,tüm mahalle ona hayrandı.Ne çok kıskanırdık annenizi.Ama siz,hiçbiriniz onun güzelliğini almamışsınız.''
Bir an,ne diyor bu kadın şokunu yaşadım doğrusu.
Annem kadar güzel olmadığımıza mı hayıflanalım,yoksa kadının,biz gözyaşı dökerken ki patavatsızlığına mı bilemedik kızkardeşimle.
Sonrasında annemin düğün resmine baktım uzun uzun.
Gerçekten de ne şahane bir güzellikmiş annemdeki.
Azıcık o güzellikten verseymiş ya bize.
Kıskansam mı diyeceğim ama bu saatten sonra neye yarar?