#Takvimler 24 Eylül'ü gösteriyor.Bugün tam 1 ay oldu annem gideli.Haberlerde,bir büyük ses,Zeki Müren'in de,18. ölüm yıldönümü olduğunu izliyorum.
Büyük bir ses ve bestekardı gerçekten.
Ve anılarım düşüyor aklıma.
İstanbul'da,öğrencilik yıllarımda,annem seviyor diye, Zeki Müren LP'lerini alırdım eve dönerken.Çok arardım ve çoğu zaman bulamazdım ama en son noktam,Beşiktaş'taki,küçücük dükkan olurdu.İllaki orda bulurdum plakları.Yaşlı bir amcaydı.Şimdi o da mazi olmuştur elbette.
Annem,dinlemekten çok büyük keyif alırdı,kahvesini yudumlarken.
Şimdi,ikisi de yok artık.
Plaklar çalmıyor evimizde ne yazık ki.

Ne derdi Zeki Müren şarkısında:
Şimdi uzaklardasın,
Gönül,hicranla doldu.
Hiç ayrılamam derken,
Kavuşmak hayal oldu.

Geride Zeki Müren plakları ve anıları ve hiç geçmeyecek anne kokusu kaldı.