#'Bir umuttur yaşamak demiş' şair.
Hayata tutunmanın,en azından çabalamanın adıdır bu çiçek.
Geçen yıl,yine çok hasta olduğumda gelmişti bir buket çiçek.Zaman geçince çiçekler çürüdü,vazodan çöpe atılma yoluna gitti,her gelen çiçek gibi.
Çürümüş çiçekleri çöpe atarken,birden,bir yeşil dal gözüme çarptı içinde.Elime aldım canlıydı.
Minicik bir daldı,yeşil kalmış,hepsi bu.

Dalı aldım ve bu saksıya öylesine gömdüm.Kıştan,yaza geçerken sürekli suladım,yine hepsi bu ama arada sürekli izliyorum ne olacak diye.
Bu kış başında,baktım ki,yeni yapraklar çıkmaya başlamış usul usul.Sonra bir dal uzadı içinden ve yeni yapraklar....
Bu kış,yine hastalandım,ne çiçek görüyorum ne de saksı.
Bir şey beni balkona çekti o halimle.Baktım ki,o yeşil dal bu hale gelmiş ve bana çiçek açmıştı.
Çiçeği uzun uzun sevdim,okşadım.
Sevginin halledemeyeceği hiçbir şey yok,artık inandım.Çiçek,ikiledi;dal ikiledi.
Şimdi,her gün balkona çıkıyorum ve 'Kızım,sen ne dirençli çıktın böyle?O küçücük daldan hayata tutundun demek!' diye diye konuşuyorum onunla,yapraklarını okşuyorum.
Bu arada,çiçeğin kadın olduğuna karar verdim;bütün doğurgan dişilerin adına.😉
Hayat zor,hayat uzun-kısa bir yolculuk.
Umudumu kaybettiğimde bu çiçek benim yol göstericim oluyor.
Bir daldan bu hale geldiyse,bizler,sen-ben,öteki,beriki....
Güç birliği yaparsak neler başarabiliriz; düşünsenize! 🙂