Hoşuma da gitti elbette.
Cesaret....
Öyle miyim acaba,doktorumun dediği kadar cesur muyum?
Son yıllarda hayatım karakol-Adliye-Hastane üçgeninde geçiyor.
Çok şükür biri de eksik kalmıyor.
Kızıma dedim ki;' Kızım,gel ben,en azından adliye önünden bir ev tutayım.Böyle git-gel,bir de yol parası çıkmasın bari.'
' Olur Anneciğim' dedi.
Çocuk da anladı,benim bu işlerden sıyrılamayacağımı.
Ömrüm,adliye koridorlarında, avukat paralarına ve de tazminat ödemeyle geçiyor.
Bi'düşün yakamdan yahu!
Böyle derken ve hep beni dava ederlerken,bugün içimdeki canavar ortaya çıktı ve suç duyurusunda bulundum.
E,biraz da ben tazminat alayım değil mi?
Aptallıkla,cesareti birbirine hiç karıştırmamak,cahil cesaretiyle de olaya dalmamak gerek elbette.
Sağduyulu,kararlı,hesaplı olmalı insan ve haklı olduğu her
konuda da sonuna kadar gidebilecek cesareti bulunmalı.
Yaptığımız yanlış da olsa,onun da bedelini ödemeliyiz.
Şöyle bir aynaya baktım,'ben ne kadar cesurum' diye.
Sonuna kadar gidecek kadar elbette.
Dünya yanlışsa ben ne yapayım?
Ben dönmezem yolumdan!
Hukuk,herkese lazım ama bazen hukukun da çözemediği şeyler var.
Ben örneğin,beni bugün karakola gönderenlerden birini elime geçireyim,ağzını-burnunu kırmazsam içim rahat etmeyecek.Hele o birini....
Elimden kimse alamayacak.
Hukuk da sonra gelsin.
Doktorum bir yere kadar haklı elbette ama bir de tersim var ki,,,,,
Çok pistir valla.
Hiç acımam,canım-ciğerim de olsa gözünün yaşına bakmam.
Öyle sosyal medyadan sakin duruşuma bakmayın.Hele bir yamukluk göreyim.
Elimin tersi de iyidir hani.
Dün,ne güzel halaya duracaktım,bugün akşama kadar karakoldaydım.
Bu nasıl adalet kardeşim?
O mailleri size tek tek yedireceğim.
Ne kadar dik ve kararlı olduğumu göreceksiniz.
Dua edin,bir tarafınızı kırmayayım.
Lanet olsun,şu içimdeki canavarca beslediğim hislere!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder