#Hayat, ne tuhaf ve acımasız.
Derslerimi bitirdim, atölyemi kapattım eve geldim.
Çok yorucu bir gündü benim için. Çalışırken, hiçbir şeye bakmaya vaktim olmuyor.
Kahvemi aldım, haberlere bakıyordum ki.....
Yine mi felaket?
Ben, sıcak evimde, koltuğuma oturmuş Van'daki çığ felaketini izliyorum.
Elazığ bitmeden, Van.....
26 can gitti şu ana kadar.
Hani, 2020 yılına girerken, büyük umutlar, büyük dileklerle yazılar yazdık ya!
Her şey güzel olacaktı ya hani!
Yok!
Ne umut beslemeli artık hayatın güzel olacağına dair ne de bir şeylerin değişeceğine inanmalı.

Sıcak evimde oturmuş, ellerinde uzun sopalarla, karın altında insan arayan askerleri,sivilleri izliyorum.
Sarp dağın eteğinde,her an yeni bir çığ felaketinin gölgesinde,,insan zinciri oluşturmuş,yaralıyı yukarı çekiyorlar halatlarla.

Ben, gün boyu sanatla hayatı güzelleştirmek için çabalıyorum ama ülkenin bir yanı gözyaşı ve kaygıyla bekliyor şimdi.
Henüz, 2020' nin başındayız.
Başında böyleyse,yılın sonunu nasıl getireceğiz acaba?
Gel de, içinden pozitif duygular çıksın ve umut besle hayata!