#Kızıma.... ❤️
En çok ÖYKÜ'leri severim ben.
Her insanın bir öyküsü var diye okurum insanları.
Benim ÖYKÜ'm de kızımla başladı; devam ediyor.

Kadının hayatı, çeşitli evrelere ayrılıyor.
İnsan, gençlik yıllarında başka bir gözle bakıyor dünyaya, anne olduğunda başka bir gözle.
Benim dünyam, kızımla başka bir döneme girdi.
Anne olmak, ağır bir sorumluluk. Bütün hayatınız, daha içinizde büyütürken değişiyor.
Kucağıma aldığım gün, dün gibi ama aradan yıllar geçti,kızım ,artık ayakları üstünde duran, üreten, çalışan, ne istediğimi bilen bir genç kız oldu.
Kızım, elbette gururum ve ben kendimi çok şanslı bir anne olarak görüyorum.
Uzun bir yolculuktu bizimkisi kızımla.
İçinde her duyguyu barındıran ÖYKÜ'ler yazdık birlikte.
Eğlenceli,keyifli,hüzünlü,mutlu ama başrolde her zaman ikimiz vardık.

Evladının kokusu,varlığı bir annenin en büyük hazinesidir.
Canı sağolsun,sağlığı yerinde olsun,hiçbir şeyin önemi yoktur benim için.

Kızım.....
Kalbimin diğer yarısı,gözümden sakındığım yavrum!
Ömrümden ömrüne bir geçiş şansı olsaydı,hepsi senin olurdu.
Bu kadar önemlisin benim dünyamda.
Beni hiç üzmeyen,her zaman saygılı,aklı başında bir evladım olduğu için kendimi çok şanslı buluyor.
Tanrı,herkese benim kızım gibi bir evlat versin diliyorum.

Kızımı uyurken çizmek, en keyif aldığım yanımdı.Yumuk yumuk elleri,minicik parmakları,öylesine yumuşacık öylesine pamuk gibi bembeyaz.
Zaten,teyzesinin Karbeyazı'ydı kızım.
Eminim,bir yerlerden ÖYKÜ'nün meleği olarak izliyor,koruyor,seviyor Karbeyazını.

15 Şubat,benim hayatımın dönüm noktası oldu bir kadın olarak.
Ben büyüdüm,kızım büyüdü.
Anacığım,Anam,nurlarda uyusun.Onlar vardı,ben vardım;ben vardım,kızım var!
Hayatıma anlam katan kızım;
İyi ki doğdun,iyi ki varsın yavrum! ❤️

Beğen